அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-34
ஜெயராம்பாடியிலிருந்து நான்காம் முறையாக 1881 மார்ச் மாதத்தில் தட்சிணேசுவரம் திரும்பினார் அன்னை. அப்போது ஹிருதயனின் அகம்பாவத்தால் அன்னையின் மனம் வேதனைப்படக்கூடிய ஒர் நிகழ்ச்சி நடந்தது.
ஹிருதயன் குருதேவரின் சாதனைக்காலத்தில் நிழல் போல் உடனிருந்து சேவை செய்தவன். இதனால் கோயிலில் உள்ளோரும் பிறரும் அவனிடம் மிகுந்த மரியாதை காட்டினார். இது அவன் மனத்தில் அகந்தையை வளர்த்தத. தன் உதவியில்லாமல் குருதேவர் கூட ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்ற செருக்கு அகம்பாவமும் அவனிடம் சேர்ந்து கொண்டன. பணத்தாசை பிடித்த அவன் குருதேவரைக் காணவரும் அனைவரிடமும் தன்னை ஒரு பெரிய மகானாகக் காட்டிக்கொள்ள ஆரம்பித்தான். தற்பெருமை, முரட்டுத்தனம் , எல்லோரும் தனக்கு அடங்கி நடக்க வேண்டும் என்னும் ஆணவம் இவற்றால் தலைகனத்துப்போய் பிறரைக் கேவலமாகப் பேசவும், அவர்கள் மனத்தைப் புண்படுத்தவும் துவங்கினான்.
அவனுடைய இந்த கொடுமைக்கு குருதேவரும் தப்பவில்லை. அவரை அதிகாரம் செய்ததோடு நில்லாமல், அதட்டி அச்சுறுத்தி, பலர் முன்னிலையில் கேவலமாகப் பேசவும் கொடுமை செய்யவும் ஆரம்பித்தான். முன்பு அவரிடம் அவனுக்கிருந்த அன்பும் பக்தியும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விட்டது. மார்வாரி பக்தர் லட்சுமி நாராயணன் கொடுத்த பத்தாயிரம் ரூபாயை குருதேவர் ஏற்க மறுத்ததால் அவரிடம் அவனது வெறுப்பும் அதிருப்தியும் வளர்ந்தன. அதனால் அவரைப் பலவிதத்தில் துன்புறுத்தியதோடு பலருக்கு முன்னால் கேலி செய்யவும் துவங்கினான். இத்தனைக்கும் தம் ஆன்மீக சாதனைக்காலத்தில் அவன் செய்த உதவிகளை நன்றியுடன் எண்ணிய குருதேவர் அவனது அத்துமீறிய செயல்களையெல்லாம் மௌனமாகத் தாங்கிக் கொண்டார்.
இத்தகைய சூழ்நிலையில்தான் அன்னை நான்காம் முறையாக தட்சிணேசுவரம் வந்தார். அப்போது ஹிருதயன் நடந்து கொண்ட விதத்தை அவர் கீழ்கண்டவாறு கூறியுள்ளார்.
நான் நான்காம் முறையாக தட்சிணேசுவரம் சென்ற போது லட்சுமியும் என் தாயும் மற்றும் பல பெண்களும் என்னுடன் வந்தார்கள். சென்றமுறை நான் நோயுற்றிருந்த போது தாரகேசுவரத்தில் உள்ள சிவபெருமானுக்கு என்முடியையும் நகங்களையும் காணிக்கை செலுத்துவதாக வேண்டிக் கொண்டிருந்தேன்.அங்கு சென்று அதை நிறைவேற்றி விட்டுவழியில் கல்கத்தாவில் ஓர்இரவு தங்கி மறுநாள் காலையில் தட்சிணேசுவரம் வந்தோம். எங்களைப் பார்த்தவுடனே ஹிருதயன் வெறுப்புடன் நீங்கள் ஏன் இங்கு வந்தீர்கள்? உங்களுக்கு இங்கு என்ன வேலை? என்று சத்தம் போட்டு அவமரியாதையாகப் பேசத்தொடங்கினான்.
என்தாயும் அவனும் ஒரே கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் காரணம் இல்லாமல் அவரையும் கேவலமாகப் பேசினான். இதனால் மிகவும் வேதனையடைந்த என்தாய் நாம் திரும்பலாம். இங்கு யாரிடம் என் மகளை விட்டுச் செல்வேன்? என்று மனம் நொந்து கூறினார்.
குருதேவர் முன்னிலையிலேயே இவை யாவும் நிகழ்ந்தன.ஹிருதயனுக்கு பயந்த அவர், எங்களை இருக்கும்படியோ போகும் படியோ ஒரு வார்த்தையும் பேசவில்லை. அவரது மௌனத்தைக் கண்ட நாங்கள் வேறு வழியில்லாமல் அன்றே ஜெயராம்பாடிக்குப் புறப்பட்டோம்.
புறப்படுமுன் நான் காளிதேவியிடம் “அம்மா நான் இங்கு வர வேண்டுமென்று நீ எப்போது விரும்புகிறாயோ அப்போதுதான் இனி இங்கு வருவேன் என்று மனத்திற்குள் சொல்லிவிட்டுப் புறப்பட்டேன்.
குருதேவர் ஏன் இப்படி நடந்து கொண்டார் என்பது புதிராகவே இருக்கிறது. சுவாமி தபஸ்யானந்தர் இதற்கு இரண்டு காரணங்களைத் தருகிறார். ஹிருதயனின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அன்னையும் மற்றவர்களும் அங்கே தங்கினால். அவர்களோடு அவன் அனாவசியமாகச் சண்டையிட்டுத் தொல்லை தருவான். அதை விட அவர்கள் திரும்பிச் செல்வதே நல்லது என்று அவர் எண்ணியிருக்கலாம். மேலும் எதிர்காலத்தை முன்கூட்டியே தெரிந்து கொள்ளும் சக்தி வாய்ந்த அவர் ஹிருதயன் தட்சிணேசுவரத்தை விட்டு வெளியேறும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை என்பதை உணர்ந்தும் அவ்வாறு நடந்து கொண்டிருக்கலாம்.
தொடரும்...
-
ஜெயராம்பாடியிலிருந்து நான்காம் முறையாக 1881 மார்ச் மாதத்தில் தட்சிணேசுவரம் திரும்பினார் அன்னை. அப்போது ஹிருதயனின் அகம்பாவத்தால் அன்னையின் மனம் வேதனைப்படக்கூடிய ஒர் நிகழ்ச்சி நடந்தது.
ஹிருதயன் குருதேவரின் சாதனைக்காலத்தில் நிழல் போல் உடனிருந்து சேவை செய்தவன். இதனால் கோயிலில் உள்ளோரும் பிறரும் அவனிடம் மிகுந்த மரியாதை காட்டினார். இது அவன் மனத்தில் அகந்தையை வளர்த்தத. தன் உதவியில்லாமல் குருதேவர் கூட ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்ற செருக்கு அகம்பாவமும் அவனிடம் சேர்ந்து கொண்டன. பணத்தாசை பிடித்த அவன் குருதேவரைக் காணவரும் அனைவரிடமும் தன்னை ஒரு பெரிய மகானாகக் காட்டிக்கொள்ள ஆரம்பித்தான். தற்பெருமை, முரட்டுத்தனம் , எல்லோரும் தனக்கு அடங்கி நடக்க வேண்டும் என்னும் ஆணவம் இவற்றால் தலைகனத்துப்போய் பிறரைக் கேவலமாகப் பேசவும், அவர்கள் மனத்தைப் புண்படுத்தவும் துவங்கினான்.
அவனுடைய இந்த கொடுமைக்கு குருதேவரும் தப்பவில்லை. அவரை அதிகாரம் செய்ததோடு நில்லாமல், அதட்டி அச்சுறுத்தி, பலர் முன்னிலையில் கேவலமாகப் பேசவும் கொடுமை செய்யவும் ஆரம்பித்தான். முன்பு அவரிடம் அவனுக்கிருந்த அன்பும் பக்தியும் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விட்டது. மார்வாரி பக்தர் லட்சுமி நாராயணன் கொடுத்த பத்தாயிரம் ரூபாயை குருதேவர் ஏற்க மறுத்ததால் அவரிடம் அவனது வெறுப்பும் அதிருப்தியும் வளர்ந்தன. அதனால் அவரைப் பலவிதத்தில் துன்புறுத்தியதோடு பலருக்கு முன்னால் கேலி செய்யவும் துவங்கினான். இத்தனைக்கும் தம் ஆன்மீக சாதனைக்காலத்தில் அவன் செய்த உதவிகளை நன்றியுடன் எண்ணிய குருதேவர் அவனது அத்துமீறிய செயல்களையெல்லாம் மௌனமாகத் தாங்கிக் கொண்டார்.
இத்தகைய சூழ்நிலையில்தான் அன்னை நான்காம் முறையாக தட்சிணேசுவரம் வந்தார். அப்போது ஹிருதயன் நடந்து கொண்ட விதத்தை அவர் கீழ்கண்டவாறு கூறியுள்ளார்.
நான் நான்காம் முறையாக தட்சிணேசுவரம் சென்ற போது லட்சுமியும் என் தாயும் மற்றும் பல பெண்களும் என்னுடன் வந்தார்கள். சென்றமுறை நான் நோயுற்றிருந்த போது தாரகேசுவரத்தில் உள்ள சிவபெருமானுக்கு என்முடியையும் நகங்களையும் காணிக்கை செலுத்துவதாக வேண்டிக் கொண்டிருந்தேன்.அங்கு சென்று அதை நிறைவேற்றி விட்டுவழியில் கல்கத்தாவில் ஓர்இரவு தங்கி மறுநாள் காலையில் தட்சிணேசுவரம் வந்தோம். எங்களைப் பார்த்தவுடனே ஹிருதயன் வெறுப்புடன் நீங்கள் ஏன் இங்கு வந்தீர்கள்? உங்களுக்கு இங்கு என்ன வேலை? என்று சத்தம் போட்டு அவமரியாதையாகப் பேசத்தொடங்கினான்.
என்தாயும் அவனும் ஒரே கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் காரணம் இல்லாமல் அவரையும் கேவலமாகப் பேசினான். இதனால் மிகவும் வேதனையடைந்த என்தாய் நாம் திரும்பலாம். இங்கு யாரிடம் என் மகளை விட்டுச் செல்வேன்? என்று மனம் நொந்து கூறினார்.
குருதேவர் முன்னிலையிலேயே இவை யாவும் நிகழ்ந்தன.ஹிருதயனுக்கு பயந்த அவர், எங்களை இருக்கும்படியோ போகும் படியோ ஒரு வார்த்தையும் பேசவில்லை. அவரது மௌனத்தைக் கண்ட நாங்கள் வேறு வழியில்லாமல் அன்றே ஜெயராம்பாடிக்குப் புறப்பட்டோம்.
புறப்படுமுன் நான் காளிதேவியிடம் “அம்மா நான் இங்கு வர வேண்டுமென்று நீ எப்போது விரும்புகிறாயோ அப்போதுதான் இனி இங்கு வருவேன் என்று மனத்திற்குள் சொல்லிவிட்டுப் புறப்பட்டேன்.
குருதேவர் ஏன் இப்படி நடந்து கொண்டார் என்பது புதிராகவே இருக்கிறது. சுவாமி தபஸ்யானந்தர் இதற்கு இரண்டு காரணங்களைத் தருகிறார். ஹிருதயனின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அன்னையும் மற்றவர்களும் அங்கே தங்கினால். அவர்களோடு அவன் அனாவசியமாகச் சண்டையிட்டுத் தொல்லை தருவான். அதை விட அவர்கள் திரும்பிச் செல்வதே நல்லது என்று அவர் எண்ணியிருக்கலாம். மேலும் எதிர்காலத்தை முன்கூட்டியே தெரிந்து கொள்ளும் சக்தி வாய்ந்த அவர் ஹிருதயன் தட்சிணேசுவரத்தை விட்டு வெளியேறும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை என்பதை உணர்ந்தும் அவ்வாறு நடந்து கொண்டிருக்கலாம்.
தொடரும்...
-
No comments:
Post a Comment