ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரின் விரிவான வாழ்க்கை வரலாறு
-
பாகம்-4
1835-ஆம் ஆண்டின் குளிர்கால நாட்களில் கூதிராம் காசியையும் கயையையும் தரிசனம் செய்தார்.
காசி விசுவநாதரைக் கண்குளிர தரிசித்தப்பிறகு பங்குனி மாதத் தொடக்கத்தில் கயா சென்றடைந்தார். பங்குனி மாதத்தில் அந்தப் புண்ணியத்தலத்தில் நீத்தார் வழிபாடு செய்தால் முன்னோர்களுக்கு மிகுந்த மனநிறைவு உண்டாகும் என்ற காரணத்தினாலும் அவர் கயாவுக்கு அந்த வேளையில் சென்றிருக்கக்கூடும்.
அங்கு ஒரு மாதம் தங்கி சாஸ்திர விதிப்படி எல்லாச்சடங்குகளையும் செய்து, முடிவில் அங்கே கோயில் கொண்டருளும் கதாரப் பெருமானாகிய மகாவிஷ்ணுவின் திருப்பாதங்களில் பிண்டதர்ப்பணம் செய்தார்.
தமது தர்ப்பணத்தால் முன்னேர்கள் கட்டாயம் திருப்தி பெற்றிருப்பார்கள் என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கை அவருக்கு மனஅமைதியையும் மனநிறைவையும் அளித்தது.
முன்னோர்களுக்குத் தமது கடமைகளை நிறைவேற்றிய அவரது மனம் எல்லாக் கவலையிலிருந்தும் விடுபட்டது. எவ்விதத் தகுதியுமற்ற தன்னைக்கூட இத்தகைய நற்செயலுக்கான ஒரு கருவியாக எம்பெருமான் ஆக்கினாரே என்ற எண்ணம் அவருள் எழுந்தது. இதற்கு முன் அனுபவித்திராத பேரானந்தமும் அன்பும் அமைதியும் அன்று பகல் முழுவதும் ஏன், இரவும் கூட அவரது இதயத்தை மூழ்கடித்த வண்ணமே இருந்தன.
இந்தப்பேரானந்த நினைவுகளுடன் இரவில் துயில் கொண்டார் கூதிராம்.
அப்போது அற்புதமான கனவு ஒன்று தோன்றியது. கனவில் அவர் கயை கோயிலினுள் விஷ்ணுவின் திருப்பாதங்களில் பிண்டதர்ப்பணம் செய்து கொண்டிருந்தார்.அவரது முன்னோர்கள் ஒளிமயமான உடலுடன் தோன்றி கூதிராம் அளித்த பிண்டங்களை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்று அவரை வாழ்த்தினார்.
நீண்ட காலத்திற்குப்பிறகு அவர்களைக் கண்ட கூதிராமின் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. கண்களில் நீர் பொங்க, இதயம் அன்பினால் நெகிழ அவர் அவர்களைப்பணிந்து அவர்களது திருவடிகளைத்தொட்டார்.
மறுகணம் காட்சி மாறியது. என்ன ஆச்சரியம்! அந்தக்கோயில் அது வரை அவர் கண்டிராத தெய்வீகப்பேரொளியில் மூழ்கியது! அங்கே அற்புதமான அரியணை ஒன்றில் பேரழகெல்லாம் திரண்டதோர் அற்புத புருஷன் வீற்றிருந்தான். கூதிராமின் முன்னோர்கள் அந்த தெய்வ புருஷனின் இரு பக்கத்திலும் பணபக்தியுடன் கைகள் கூப்பி வணங்கிய வண்ணம் நின்று கொண்டிருந்தனர்.
அந்தப் பரம புருஷனின் திருமேனி புத்தகம் புதிய அறுகம்புல்லை நிகர்த்த பச்சை வண்ணத்தில் விளங்கியது. அன்பும் கருணையும் பொங்கிப் பிரவகிக்கின்ற தமது அருள் விழிப்பார்வையை கூதிராமின் பக்கம் திருப்பினான் அந்தப்பச்சை மாமலை மேனியான். அவரைத் தமதருகில் வரும்படி சைகை செய்தான். கூதிராமின் நிலை வார்த்தைகளில் விளக்க முடியாததாக இருந்தது. என்ன செய்கிறோம் என்ற நினைப்பே இன்றித் தம்மை மறந்த நிலையில் அவர் அந்த மரகத வண்ணனின் அருகில் சென்றார்.
உள்ளம் நிறைந்த பக்தியுடன் அவனது திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி எழுந்தார். அவனது புகழ் பாடினார். கமலச் செங்கண் கனிய கூதிராமின் வழிபாட்டை நோக்கிக் கொண்டிருந்த அந்த தேவ தேவன் தேனொழுகும் மதுரக்குரலில் கூதிராம் உனது பக்தியால் மகிழ்ந்தேன்.எனக்கு மகனாகப் பிறந்து உன் அன்பான சேவையை ஏற்க விரும்புகிறேன் என்று திருவாய் மலர்ந்து அருளினார்.
இதைக்கேட்ட கூதிராம் ஆனந்தத்தின் எல்லைக்கே சென்றுவிட்டார். ஆனால் மறுகணமே அவரது ஆனந்தம் மறைந்தது.
பரம ஏழையான தாம் எவ்வாறு இத்தகைய தெய்வ புருஷனுக்குச் சிறப்பாக சேவை செய்ய முடியும் என்ற எண்ணம் அவருள் எழுந்து அவரைத் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது.
இல்லை, இல்லை, பிரபோ, அத்தகைய பேற்றிற்கு அடியேன் தகுதியற்றவன். எனக்குக் காட்சியளித்து என் மகனாகப் பிறக்கப்போகிறேன் என்று நீங்கள் சொன்னதே போதாதா?
நீங்கள் என் மகனாகப்பிறந்தால் ஏழையான நான் உங்களுக்கு என்ன சேவை செய்ய முடியும்? என்று உணர்ச்சிப் பெருக்கினால் வாய்குழறக் கேட்டார்.
துயரத்தில் தோய்ந்த ’ கூதிராமின் சொற்களைக்கேட்ட அந்த தெய்வ புருஷனின் திருமுகத்தில் முன்னை விடக் கருணையும் கனிவும் பொங்கியது. அன்புக்குரலில் அந்தப்பரம புருஷன் கூதிராமிடம்,அஞ்சாதே ’ கூதிராம் நீ அளிக்கும் எதையும் நான் திருப்தியுடன் ஏற்பேன். என் விருப்பத்தை ப் பூர்த்தி செய் என்று கூறினார்.
இதன் பிறகும் கூதிராமினால் முடியாது என்று சொல்ல இயலவில்லை. மகிழ்ச்சியும்,துயரமும் மாறி,மாறிப் பேரலைகளாகத் தாக்கவே கூதிராம் நினைவிழந்தார்.கனவு கலைந்தது.
விழித்தெழுந்து சிறிது நேரம் வரை தாம் எங்கிருக்கிறோம் என்று ’ கூதிராமினால் உணர முடியவில்லை. கனவின் தெளிவு அவரை இவ்வுலக நினைவிழக்கச் செய்தது! மெல்ல மெல்ல அவரது உலக உணர்வு திரும்பியது.இத்தனை நேரம் கண்டதெல்லாம் கனவு என்பதை அவரால் நம்ப முடியவில்லை. படுக்கையிலிருந்து எழுந்து அந்தக்கனவை மீண்டும் ஒரு முறை நினைவு கூர்ந்தார்.பல கோணங்களில் அதனை ஆராய்ந்தார். தெய்வீகக் கனவு கட்டாயம் பலிக்கும். அப்படியானால் விரைவில் தன் வீட்டில் பெரிய மகான் ஒருவர் பிறக்கப்போகிறார் என்பது கூதிராமுக்குத் தெரிந்தது. அந்த முதுமைக் காலத்திலும் புதிய குழந்தை ஒன்றின் முகத்தைக் காணும் பேறு பெற்றதை எண்ணி அவர் மகிழ்ந்தார். ஆயினும் கனவு நனவாகும் வரை அதைப் பற்றி யாரிடமும் கூறக்கூடாது என்று முடிவு செய்தார். சில நாட்களுக்குப் பிறகு கயையிலிருந்து காமார்புகூர் திரும்பினார்.அது நடந்தது 1835, ஏப்ரல் மாதம்.
-
சந்திரா தேவியின் அற்புத அனுபவங்கள்
-
கயையிலிருந்து வீடு திரும்பிய கூதிராம் தமக்கு அங்கு தோன்றிய அற்புதக் கனவைப் பற்றி யாரிடமும் கூறாமல்.மேற்கொண்டு நடக்கப்போவதைக் காணக் காத்திருந்தார் அவர் கண்களில் முதலில் தென்பட்டது. சந்திரா தேவியிடம் தோன்றியிருந்த வியத்தகு மாறுதல்கள். அவரது கண்களுக்கு அவள் சாதாரணப்பெண்ணைப் போலன்றி ஒரு தேவதையைப்போலக் காட்சியளித்தாள்.
எங்கிருந்தோ பிரவகித்த அளவற்ற அன்பு அவள் உள்ளத்தை நிரப்பி உலக ஆசைகளைக் கடந்த உன்னத நிலைக்கு அவளை உயர்த்தியிருந்தது போலத்தோன்றியது. அவள் தன் சொந்த வேலைகளை விட அண்டை அயலாரின் தேவைகளில் அதிக அக்கறை கொண்டவளானாள்.
வீட்டு வேலைகளுக்கு இடையிலும் அவர்களது தேவைகளை மிகுந்த அக்கறையுடன் கவனித்தாள். வீட்டில் இருப்பவற்றை எல்லாம் வறியவர்களுக்கு வழங்கினாள்.
ஸ்ரீரகுவீரரின் பூஜை முடிந்ததும் கணவருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் உணவு படைப்பாள். எந்நேரமாயினும் தான் உணவு முன் அண்டை அயலார் உண்டனரா என்று அறிந்து கொள்வாள்.
உண்ணாத யாரையாவது காண நேர்ந்தால் அவர்களை வற்புறுத்தி வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து தன் உணவை ப் பகிர்ந்து அளிப்பாள்.ஏதாவது எஞ்சினால் அதை மனநிறைவுடன் உண்டு உள்ளம் மகிழ்வாள்.
பக்கத்து வீட்டுக் குழந்தைகளை தன் குழந்தைகள் போல நேசித்த சந்திரா, இப்போது தேவ தேவியர் மீதும் அதே தாயன்பை பொழிந்தாள்.
குலதெய்வமான ஸ்ரீரகுவீரரையும் சீதளாதேவியையும் ராமேசுவரரையும் தன் குழந்தைகளாகவே எண்ணி அன்பு பாராட்டினாள். முன்பெல்லாம் பூஜை வேளையில் அவளது உள்ளத்தில் பயபக்தி நிரம்பியிருக்கும்.இப்பொழுதோ அன்பின் வேகம் அந்த அச்சத்தையும் தயக்கத்தையும் முழுவதுமாக நீக்கிவிட்டிருந்தது.
கடவுளிடமிருந்து மறைப்பதற்கோ கேட்பதற்கோ இப்போது அவளிடம் ஒன்றும் இல்லை. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக , சொந்தக் குழந்தைகளை விட தேவதேவியர் அவளுக்கு நெருங்கியவர்களாகத் தோன்றினர்.
அவர்களை மகிழ்விப்பதற்காக அனைத்தையும் துறக்க வேண்டும் என்ற தீவிரமான ஆசை அவளிடம் தோன்றியது. அவர்களிடம் நிரந்தரமானதோர் உறவு கொண்டதன் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியும் அவளிடம் மிளிர்ந்தது.
தேவதேவியரிடம் கொண்டிருந்த அச்சமற்ற பக்தி,நெருங்கிய உறவினரால் ஏற்பட்ட ஆனந்தம்,ஆகியவற்றின் காரணமாக,ஏற்கனவே வெள்ளையுள்ளம் கொண்ட சந்திராவின் மனம் மேலும் இளகியதாயிற்று.யாரையும் எதற்கும் அவளால் சந்தேகிக்க முடியவில்லை. யார் கூறுவதையும் உண்மையென்று நம்பினாள். சந்திராவின் இத்தகைய மனப்பான்மை கூதிராமைச் சிந்திக்க வைத்தது.
இவளது வெகுளித்தனத்தை இந்த சுயநல உலகம் ஒரு போதும் பாராட்டாது.அறிவற்றவள் என்றோ பைத்தியம் என்றோ தூற்றும் என்று நினைத்த அவர் அவளை எச்சரிப்பதற்கான வாய்ப்பை எதிர்நோக்கியிருந்தார்.
அந்த வாய்ப்பும் விரைவில் வந்தது. களங்கமற்ற சந்திராவினால் தனது எண்ணங்கள் எதையும் கணவரிடம் சொல்லாமல் இருக்க முடிவதில்லை.
பழகியவர்களிடமே எதையும் மறைக்க முடிந்ததில்லை. அவ்வாறு இருக்க இவ்வுலகில் அனைவரை விடவும் தனக்கு நெருங்கிய சொந்தமானக் கடவுளால் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் கணவரிடம் எவ்வாறு சொல்லாமல் இருக்க இயலும்? கூதிராம் கயைசென்றிருந்த போது தனக்கு நேர்ந்த , தான் அனுபவித்த அனைத்து அனுபவங்களையும் அவர் திரும்பி வந்ததும்கூறத் துடித்தாள் சந்திரா.தக்க தருணத்தில் ஒரு நாள் கூறினாள்.
இதோ பாருங்கள், நீங்கள் கயைக்குச் சென்றிருந்த காலத்தில் எத்தனையெத்தனை அற்புதக் காட்சிகளை நான் பெற்றேன், தெரியுமா? ஒரு நாள் அற்புதமான கனவு ஒன்று கண்டேன்.
அதில் ஒளி பொருந்திய தேவன் ஒருவன் என் படுக்கையில் படுத்திருந்தான்.
முதலில் அது நீங்களாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். அந்த உருவத்தின் உடலிலிருந்து தோன்றியஒளி அவன் மனிதனாக இருக்க முடியாது என்று உணர்த்தியது. இதைப்பற்றி ச் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே கனவு கலைந்தது. என்ன ஆச்சரியம்! கனவு கலைந்த பின்னரும் அந்த தேவன் அங்கேயே படுத்திருப்பதாகத்தோன்றியது. அடுத்த கணமே, மனிதர்கள் முன் தேவர்கள் இவ்வாறு தோன்றுவார்களா? என்ற ஐயம் எழுந்தது. வேறு யாரேனும் தீய நோக்கத்துடன் அறைக்குள் நுழைந்திருக்கலாமோ,,ஒரு வேளை அவனது காலடியோசை தான் என் கனவிற்கும் காரணமாக அமைந்ததோ என்று குழம்பினேன். இந்த எண்ணம் தோன்றியதுமே அச்சம் என்னைக் கௌவியது. மேலும் தாமதிக்காமல் எழுந்து விளக்கை ஏற்றினேன். ஆனால் அறைக்குள் யாரும் இல்லை. கதவு கூட உட்புறமாகத் தாளிடப்பட்டிருந்தது.எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அச்சம் காரணமாக இரவு முழுவதும் உறங்கவே இல்லை. யாராவது தாழ்பாளை நீக்கிவிட்டு அறைக்குள் நுழைந்திருக்கலாம் என்னைக் கண்டதும் கதவை மூடிவிட்டு ஓடிவிட்டானோ? என்றெல்லாம் மனம் குழம்பியது?
விடிந்தவுடன் தனியையும் பிரசன்னாவையும் அழைத்து அவர்களிடம் எல்லாவற்றையும் கூறி விட்டு, இதைப்பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? என் அறைக்குள் யாராவது உண்மையிலேயே நுழைந்திருப்பார்களா? அனால் எனக்கு யாரிடமும் விரோதம் கிடையாதே! அன்றொரு நாள் மதுஜீகியுடன் மட்டும் ஏதோ ஓர் அற்ப விஷயத்திற்காகச் சில வார்த்தைகள் கடுமையாகப்பேச நேர்ந்தது. ஒரு வேளை என் மீது கொண்ட கோபத்தால் அவன் தான் என் அறைக்குள் நுழைந்திருப்பானோ? என்று கேட்டேன்.
இதைக்கேட்ட இருவரும் சிரித்துவிட்டார்கள். பின்னர் என்னைக் கடிந்து கொண்டு, முட்டாள் பெண்ணே! முதுமை உன் மூளையைப் பாதித்து விட்டதா? இது வெறும் கனவு. ஒன்றுமில்லாததை ஏன் பெரிதுபடுத்துகிறாய்? இது வெறும் கனவு தான். நீங்கள் திரும்பியதும் உங்களிடம் மட்டும் சொல்ல வேண்டும்.வேறு யாரிடமும் சொல்லக்கூடாது, என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
இன்னொரு சமயம் ஜீகிகளின் சிவன் கோயிலுக்கு முன்னால் தனியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது கண்ணைப் பறிக்கின்ற ஓர் ஒளி வெள்ளம் திடீரென சிவலிங்கத்திலிருந்து தோன்றி கோவில் முழுவதையும் நிறைத்தது. பின்னர் அந்தப் பேரொளி அலைகள் என்னை நோக்கிப் பாய்ந்து வந்தது. அதை தனியிடம் கூற எண்ணி வாய் திறப்பதற்குள் அந்த அலைகள் வேகமாக என்னைச் சூழ்ந்து என்னுள் நிறைந்து விட்டன.
வியப்பாலும் அச்சத்தாலும் வாயடைத்துப்போன நான் மூர்ச்சையுற்றுக் கீழே விழுந்தேன். தனியின் உபசாரத்தில் கண் விழித்ததும் அவளிடம் எல்லாவற்றையும் கூறினேன். அவளுக்கும் அது திகைப்பைத் தான் கொடுத்தது.
பின்னர் அவள் என்னிடம் சந்திரா, வேறு ஒன்றும் இல்லை.நரம்புக்கோளாறினால் ஏற்பட்ட மயக்கம், அவ்வளவு தான், என்றாள். என்னால் அதை அவ்வளவு எளிதாக விட்டுவிட முடியவில்லை.
அப்பொழுதிலிருந்து அந்த ஒளி என்னைவிட்டு விலகாமல் என் வயிற்றினுள் தங்கிவிட்டது போலவும் நான் கருவுற்றிருப்பதாகவும் உணர்கிறேன்.
இதையும் தனியிடமும் பிரசன்னா விடமும் சொன்னேன். ஆனால் அவர்கள் என்னை முட்டாள்,பைத்தியம் என்றெல்லாம் ஏசினார்கள். அந்த அனுபவம் அவர்களைப் பொறுத்தவரை நரம்புக்கோளாறு அல்லது மயக்கம், அவ்வளவு தான். இத்தனை நாட்களாக உங்களைத் தவிர வேறு யாரிடமும் இதைக்கூறுவதில்லை. என்று முடிவு செய்திருந்தேன்.
அது சரி, இது பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? இது இறையருளால் நிகழ்ந்ததா?
அல்லது அவர்கள் கூறுவது போல் வெறும் நரம்புக்கோளாறு தானா?ஆனால் இப்பொழுது கூட நான் கருவுற்றிருப்பதாக உணர்கிறேன்.
சந்திரா சொன்னவற்றை எல்லாம் கேட்ட ’ கூதிராமிற்கு கயையில் தாம் கண்ட கனவு நினைவிற்கு வந்தது.
அவளைப் பலவாறாகத் தேற்றி, என்னைத் தவிர வேறுயாரிடமும் இந்தக் காட்சிகள், அனுபவங்கள் பற்றியெல்லாம் பேசாதே!
எல்லாக் கவலைகளையும் விடு. ஸ்ரீரகுவீரர் தன் கருணையால் காண்பிக்கும் எதுவும் நம் நன்மைக்கே என்று உறுதியாக உணர்ந்து கொள்.
கயையில் நான் தங்கியிருந்த போது நமக்கு ஒரு மகன் பிறக்கப்போகிறான் என்று ஸ்ரீகதாதரர் எனக்குக் கனவில் தெரிவித்தார் என்று கூறினார்.
தெய்வத்தை நிகர்த்த கணவரின் இந்தச் சொற்கள் சந்திராவின் மனத்தை அமைதியுறச் செய்தன. அன்றிலிருந்து சந்திரா ஸ்ரீரகுவீரரை முழுவதுமாகச் சரணடைந்தாள்.
-
தொடரும்..
-
பாகம்-4
1835-ஆம் ஆண்டின் குளிர்கால நாட்களில் கூதிராம் காசியையும் கயையையும் தரிசனம் செய்தார்.
காசி விசுவநாதரைக் கண்குளிர தரிசித்தப்பிறகு பங்குனி மாதத் தொடக்கத்தில் கயா சென்றடைந்தார். பங்குனி மாதத்தில் அந்தப் புண்ணியத்தலத்தில் நீத்தார் வழிபாடு செய்தால் முன்னோர்களுக்கு மிகுந்த மனநிறைவு உண்டாகும் என்ற காரணத்தினாலும் அவர் கயாவுக்கு அந்த வேளையில் சென்றிருக்கக்கூடும்.
அங்கு ஒரு மாதம் தங்கி சாஸ்திர விதிப்படி எல்லாச்சடங்குகளையும் செய்து, முடிவில் அங்கே கோயில் கொண்டருளும் கதாரப் பெருமானாகிய மகாவிஷ்ணுவின் திருப்பாதங்களில் பிண்டதர்ப்பணம் செய்தார்.
தமது தர்ப்பணத்தால் முன்னேர்கள் கட்டாயம் திருப்தி பெற்றிருப்பார்கள் என்ற ஆழ்ந்த நம்பிக்கை அவருக்கு மனஅமைதியையும் மனநிறைவையும் அளித்தது.
முன்னோர்களுக்குத் தமது கடமைகளை நிறைவேற்றிய அவரது மனம் எல்லாக் கவலையிலிருந்தும் விடுபட்டது. எவ்விதத் தகுதியுமற்ற தன்னைக்கூட இத்தகைய நற்செயலுக்கான ஒரு கருவியாக எம்பெருமான் ஆக்கினாரே என்ற எண்ணம் அவருள் எழுந்தது. இதற்கு முன் அனுபவித்திராத பேரானந்தமும் அன்பும் அமைதியும் அன்று பகல் முழுவதும் ஏன், இரவும் கூட அவரது இதயத்தை மூழ்கடித்த வண்ணமே இருந்தன.
இந்தப்பேரானந்த நினைவுகளுடன் இரவில் துயில் கொண்டார் கூதிராம்.
அப்போது அற்புதமான கனவு ஒன்று தோன்றியது. கனவில் அவர் கயை கோயிலினுள் விஷ்ணுவின் திருப்பாதங்களில் பிண்டதர்ப்பணம் செய்து கொண்டிருந்தார்.அவரது முன்னோர்கள் ஒளிமயமான உடலுடன் தோன்றி கூதிராம் அளித்த பிண்டங்களை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்று அவரை வாழ்த்தினார்.
நீண்ட காலத்திற்குப்பிறகு அவர்களைக் கண்ட கூதிராமின் உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. கண்களில் நீர் பொங்க, இதயம் அன்பினால் நெகிழ அவர் அவர்களைப்பணிந்து அவர்களது திருவடிகளைத்தொட்டார்.
மறுகணம் காட்சி மாறியது. என்ன ஆச்சரியம்! அந்தக்கோயில் அது வரை அவர் கண்டிராத தெய்வீகப்பேரொளியில் மூழ்கியது! அங்கே அற்புதமான அரியணை ஒன்றில் பேரழகெல்லாம் திரண்டதோர் அற்புத புருஷன் வீற்றிருந்தான். கூதிராமின் முன்னோர்கள் அந்த தெய்வ புருஷனின் இரு பக்கத்திலும் பணபக்தியுடன் கைகள் கூப்பி வணங்கிய வண்ணம் நின்று கொண்டிருந்தனர்.
அந்தப் பரம புருஷனின் திருமேனி புத்தகம் புதிய அறுகம்புல்லை நிகர்த்த பச்சை வண்ணத்தில் விளங்கியது. அன்பும் கருணையும் பொங்கிப் பிரவகிக்கின்ற தமது அருள் விழிப்பார்வையை கூதிராமின் பக்கம் திருப்பினான் அந்தப்பச்சை மாமலை மேனியான். அவரைத் தமதருகில் வரும்படி சைகை செய்தான். கூதிராமின் நிலை வார்த்தைகளில் விளக்க முடியாததாக இருந்தது. என்ன செய்கிறோம் என்ற நினைப்பே இன்றித் தம்மை மறந்த நிலையில் அவர் அந்த மரகத வண்ணனின் அருகில் சென்றார்.
உள்ளம் நிறைந்த பக்தியுடன் அவனது திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி எழுந்தார். அவனது புகழ் பாடினார். கமலச் செங்கண் கனிய கூதிராமின் வழிபாட்டை நோக்கிக் கொண்டிருந்த அந்த தேவ தேவன் தேனொழுகும் மதுரக்குரலில் கூதிராம் உனது பக்தியால் மகிழ்ந்தேன்.எனக்கு மகனாகப் பிறந்து உன் அன்பான சேவையை ஏற்க விரும்புகிறேன் என்று திருவாய் மலர்ந்து அருளினார்.
இதைக்கேட்ட கூதிராம் ஆனந்தத்தின் எல்லைக்கே சென்றுவிட்டார். ஆனால் மறுகணமே அவரது ஆனந்தம் மறைந்தது.
பரம ஏழையான தாம் எவ்வாறு இத்தகைய தெய்வ புருஷனுக்குச் சிறப்பாக சேவை செய்ய முடியும் என்ற எண்ணம் அவருள் எழுந்து அவரைத் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது.
இல்லை, இல்லை, பிரபோ, அத்தகைய பேற்றிற்கு அடியேன் தகுதியற்றவன். எனக்குக் காட்சியளித்து என் மகனாகப் பிறக்கப்போகிறேன் என்று நீங்கள் சொன்னதே போதாதா?
நீங்கள் என் மகனாகப்பிறந்தால் ஏழையான நான் உங்களுக்கு என்ன சேவை செய்ய முடியும்? என்று உணர்ச்சிப் பெருக்கினால் வாய்குழறக் கேட்டார்.
துயரத்தில் தோய்ந்த ’ கூதிராமின் சொற்களைக்கேட்ட அந்த தெய்வ புருஷனின் திருமுகத்தில் முன்னை விடக் கருணையும் கனிவும் பொங்கியது. அன்புக்குரலில் அந்தப்பரம புருஷன் கூதிராமிடம்,அஞ்சாதே ’ கூதிராம் நீ அளிக்கும் எதையும் நான் திருப்தியுடன் ஏற்பேன். என் விருப்பத்தை ப் பூர்த்தி செய் என்று கூறினார்.
இதன் பிறகும் கூதிராமினால் முடியாது என்று சொல்ல இயலவில்லை. மகிழ்ச்சியும்,துயரமும் மாறி,மாறிப் பேரலைகளாகத் தாக்கவே கூதிராம் நினைவிழந்தார்.கனவு கலைந்தது.
விழித்தெழுந்து சிறிது நேரம் வரை தாம் எங்கிருக்கிறோம் என்று ’ கூதிராமினால் உணர முடியவில்லை. கனவின் தெளிவு அவரை இவ்வுலக நினைவிழக்கச் செய்தது! மெல்ல மெல்ல அவரது உலக உணர்வு திரும்பியது.இத்தனை நேரம் கண்டதெல்லாம் கனவு என்பதை அவரால் நம்ப முடியவில்லை. படுக்கையிலிருந்து எழுந்து அந்தக்கனவை மீண்டும் ஒரு முறை நினைவு கூர்ந்தார்.பல கோணங்களில் அதனை ஆராய்ந்தார். தெய்வீகக் கனவு கட்டாயம் பலிக்கும். அப்படியானால் விரைவில் தன் வீட்டில் பெரிய மகான் ஒருவர் பிறக்கப்போகிறார் என்பது கூதிராமுக்குத் தெரிந்தது. அந்த முதுமைக் காலத்திலும் புதிய குழந்தை ஒன்றின் முகத்தைக் காணும் பேறு பெற்றதை எண்ணி அவர் மகிழ்ந்தார். ஆயினும் கனவு நனவாகும் வரை அதைப் பற்றி யாரிடமும் கூறக்கூடாது என்று முடிவு செய்தார். சில நாட்களுக்குப் பிறகு கயையிலிருந்து காமார்புகூர் திரும்பினார்.அது நடந்தது 1835, ஏப்ரல் மாதம்.
-
சந்திரா தேவியின் அற்புத அனுபவங்கள்
-
கயையிலிருந்து வீடு திரும்பிய கூதிராம் தமக்கு அங்கு தோன்றிய அற்புதக் கனவைப் பற்றி யாரிடமும் கூறாமல்.மேற்கொண்டு நடக்கப்போவதைக் காணக் காத்திருந்தார் அவர் கண்களில் முதலில் தென்பட்டது. சந்திரா தேவியிடம் தோன்றியிருந்த வியத்தகு மாறுதல்கள். அவரது கண்களுக்கு அவள் சாதாரணப்பெண்ணைப் போலன்றி ஒரு தேவதையைப்போலக் காட்சியளித்தாள்.
எங்கிருந்தோ பிரவகித்த அளவற்ற அன்பு அவள் உள்ளத்தை நிரப்பி உலக ஆசைகளைக் கடந்த உன்னத நிலைக்கு அவளை உயர்த்தியிருந்தது போலத்தோன்றியது. அவள் தன் சொந்த வேலைகளை விட அண்டை அயலாரின் தேவைகளில் அதிக அக்கறை கொண்டவளானாள்.
வீட்டு வேலைகளுக்கு இடையிலும் அவர்களது தேவைகளை மிகுந்த அக்கறையுடன் கவனித்தாள். வீட்டில் இருப்பவற்றை எல்லாம் வறியவர்களுக்கு வழங்கினாள்.
ஸ்ரீரகுவீரரின் பூஜை முடிந்ததும் கணவருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் உணவு படைப்பாள். எந்நேரமாயினும் தான் உணவு முன் அண்டை அயலார் உண்டனரா என்று அறிந்து கொள்வாள்.
உண்ணாத யாரையாவது காண நேர்ந்தால் அவர்களை வற்புறுத்தி வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து தன் உணவை ப் பகிர்ந்து அளிப்பாள்.ஏதாவது எஞ்சினால் அதை மனநிறைவுடன் உண்டு உள்ளம் மகிழ்வாள்.
பக்கத்து வீட்டுக் குழந்தைகளை தன் குழந்தைகள் போல நேசித்த சந்திரா, இப்போது தேவ தேவியர் மீதும் அதே தாயன்பை பொழிந்தாள்.
குலதெய்வமான ஸ்ரீரகுவீரரையும் சீதளாதேவியையும் ராமேசுவரரையும் தன் குழந்தைகளாகவே எண்ணி அன்பு பாராட்டினாள். முன்பெல்லாம் பூஜை வேளையில் அவளது உள்ளத்தில் பயபக்தி நிரம்பியிருக்கும்.இப்பொழுதோ அன்பின் வேகம் அந்த அச்சத்தையும் தயக்கத்தையும் முழுவதுமாக நீக்கிவிட்டிருந்தது.
கடவுளிடமிருந்து மறைப்பதற்கோ கேட்பதற்கோ இப்போது அவளிடம் ஒன்றும் இல்லை. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக , சொந்தக் குழந்தைகளை விட தேவதேவியர் அவளுக்கு நெருங்கியவர்களாகத் தோன்றினர்.
அவர்களை மகிழ்விப்பதற்காக அனைத்தையும் துறக்க வேண்டும் என்ற தீவிரமான ஆசை அவளிடம் தோன்றியது. அவர்களிடம் நிரந்தரமானதோர் உறவு கொண்டதன் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியும் அவளிடம் மிளிர்ந்தது.
தேவதேவியரிடம் கொண்டிருந்த அச்சமற்ற பக்தி,நெருங்கிய உறவினரால் ஏற்பட்ட ஆனந்தம்,ஆகியவற்றின் காரணமாக,ஏற்கனவே வெள்ளையுள்ளம் கொண்ட சந்திராவின் மனம் மேலும் இளகியதாயிற்று.யாரையும் எதற்கும் அவளால் சந்தேகிக்க முடியவில்லை. யார் கூறுவதையும் உண்மையென்று நம்பினாள். சந்திராவின் இத்தகைய மனப்பான்மை கூதிராமைச் சிந்திக்க வைத்தது.
இவளது வெகுளித்தனத்தை இந்த சுயநல உலகம் ஒரு போதும் பாராட்டாது.அறிவற்றவள் என்றோ பைத்தியம் என்றோ தூற்றும் என்று நினைத்த அவர் அவளை எச்சரிப்பதற்கான வாய்ப்பை எதிர்நோக்கியிருந்தார்.
அந்த வாய்ப்பும் விரைவில் வந்தது. களங்கமற்ற சந்திராவினால் தனது எண்ணங்கள் எதையும் கணவரிடம் சொல்லாமல் இருக்க முடிவதில்லை.
பழகியவர்களிடமே எதையும் மறைக்க முடிந்ததில்லை. அவ்வாறு இருக்க இவ்வுலகில் அனைவரை விடவும் தனக்கு நெருங்கிய சொந்தமானக் கடவுளால் கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் கணவரிடம் எவ்வாறு சொல்லாமல் இருக்க இயலும்? கூதிராம் கயைசென்றிருந்த போது தனக்கு நேர்ந்த , தான் அனுபவித்த அனைத்து அனுபவங்களையும் அவர் திரும்பி வந்ததும்கூறத் துடித்தாள் சந்திரா.தக்க தருணத்தில் ஒரு நாள் கூறினாள்.
இதோ பாருங்கள், நீங்கள் கயைக்குச் சென்றிருந்த காலத்தில் எத்தனையெத்தனை அற்புதக் காட்சிகளை நான் பெற்றேன், தெரியுமா? ஒரு நாள் அற்புதமான கனவு ஒன்று கண்டேன்.
அதில் ஒளி பொருந்திய தேவன் ஒருவன் என் படுக்கையில் படுத்திருந்தான்.
முதலில் அது நீங்களாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். அந்த உருவத்தின் உடலிலிருந்து தோன்றியஒளி அவன் மனிதனாக இருக்க முடியாது என்று உணர்த்தியது. இதைப்பற்றி ச் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே கனவு கலைந்தது. என்ன ஆச்சரியம்! கனவு கலைந்த பின்னரும் அந்த தேவன் அங்கேயே படுத்திருப்பதாகத்தோன்றியது. அடுத்த கணமே, மனிதர்கள் முன் தேவர்கள் இவ்வாறு தோன்றுவார்களா? என்ற ஐயம் எழுந்தது. வேறு யாரேனும் தீய நோக்கத்துடன் அறைக்குள் நுழைந்திருக்கலாமோ,,ஒரு வேளை அவனது காலடியோசை தான் என் கனவிற்கும் காரணமாக அமைந்ததோ என்று குழம்பினேன். இந்த எண்ணம் தோன்றியதுமே அச்சம் என்னைக் கௌவியது. மேலும் தாமதிக்காமல் எழுந்து விளக்கை ஏற்றினேன். ஆனால் அறைக்குள் யாரும் இல்லை. கதவு கூட உட்புறமாகத் தாளிடப்பட்டிருந்தது.எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அச்சம் காரணமாக இரவு முழுவதும் உறங்கவே இல்லை. யாராவது தாழ்பாளை நீக்கிவிட்டு அறைக்குள் நுழைந்திருக்கலாம் என்னைக் கண்டதும் கதவை மூடிவிட்டு ஓடிவிட்டானோ? என்றெல்லாம் மனம் குழம்பியது?
விடிந்தவுடன் தனியையும் பிரசன்னாவையும் அழைத்து அவர்களிடம் எல்லாவற்றையும் கூறி விட்டு, இதைப்பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? என் அறைக்குள் யாராவது உண்மையிலேயே நுழைந்திருப்பார்களா? அனால் எனக்கு யாரிடமும் விரோதம் கிடையாதே! அன்றொரு நாள் மதுஜீகியுடன் மட்டும் ஏதோ ஓர் அற்ப விஷயத்திற்காகச் சில வார்த்தைகள் கடுமையாகப்பேச நேர்ந்தது. ஒரு வேளை என் மீது கொண்ட கோபத்தால் அவன் தான் என் அறைக்குள் நுழைந்திருப்பானோ? என்று கேட்டேன்.
இதைக்கேட்ட இருவரும் சிரித்துவிட்டார்கள். பின்னர் என்னைக் கடிந்து கொண்டு, முட்டாள் பெண்ணே! முதுமை உன் மூளையைப் பாதித்து விட்டதா? இது வெறும் கனவு. ஒன்றுமில்லாததை ஏன் பெரிதுபடுத்துகிறாய்? இது வெறும் கனவு தான். நீங்கள் திரும்பியதும் உங்களிடம் மட்டும் சொல்ல வேண்டும்.வேறு யாரிடமும் சொல்லக்கூடாது, என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.
இன்னொரு சமயம் ஜீகிகளின் சிவன் கோயிலுக்கு முன்னால் தனியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது கண்ணைப் பறிக்கின்ற ஓர் ஒளி வெள்ளம் திடீரென சிவலிங்கத்திலிருந்து தோன்றி கோவில் முழுவதையும் நிறைத்தது. பின்னர் அந்தப் பேரொளி அலைகள் என்னை நோக்கிப் பாய்ந்து வந்தது. அதை தனியிடம் கூற எண்ணி வாய் திறப்பதற்குள் அந்த அலைகள் வேகமாக என்னைச் சூழ்ந்து என்னுள் நிறைந்து விட்டன.
வியப்பாலும் அச்சத்தாலும் வாயடைத்துப்போன நான் மூர்ச்சையுற்றுக் கீழே விழுந்தேன். தனியின் உபசாரத்தில் கண் விழித்ததும் அவளிடம் எல்லாவற்றையும் கூறினேன். அவளுக்கும் அது திகைப்பைத் தான் கொடுத்தது.
பின்னர் அவள் என்னிடம் சந்திரா, வேறு ஒன்றும் இல்லை.நரம்புக்கோளாறினால் ஏற்பட்ட மயக்கம், அவ்வளவு தான், என்றாள். என்னால் அதை அவ்வளவு எளிதாக விட்டுவிட முடியவில்லை.
அப்பொழுதிலிருந்து அந்த ஒளி என்னைவிட்டு விலகாமல் என் வயிற்றினுள் தங்கிவிட்டது போலவும் நான் கருவுற்றிருப்பதாகவும் உணர்கிறேன்.
இதையும் தனியிடமும் பிரசன்னா விடமும் சொன்னேன். ஆனால் அவர்கள் என்னை முட்டாள்,பைத்தியம் என்றெல்லாம் ஏசினார்கள். அந்த அனுபவம் அவர்களைப் பொறுத்தவரை நரம்புக்கோளாறு அல்லது மயக்கம், அவ்வளவு தான். இத்தனை நாட்களாக உங்களைத் தவிர வேறு யாரிடமும் இதைக்கூறுவதில்லை. என்று முடிவு செய்திருந்தேன்.
அது சரி, இது பற்றி நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? இது இறையருளால் நிகழ்ந்ததா?
அல்லது அவர்கள் கூறுவது போல் வெறும் நரம்புக்கோளாறு தானா?ஆனால் இப்பொழுது கூட நான் கருவுற்றிருப்பதாக உணர்கிறேன்.
சந்திரா சொன்னவற்றை எல்லாம் கேட்ட ’ கூதிராமிற்கு கயையில் தாம் கண்ட கனவு நினைவிற்கு வந்தது.
அவளைப் பலவாறாகத் தேற்றி, என்னைத் தவிர வேறுயாரிடமும் இந்தக் காட்சிகள், அனுபவங்கள் பற்றியெல்லாம் பேசாதே!
எல்லாக் கவலைகளையும் விடு. ஸ்ரீரகுவீரர் தன் கருணையால் காண்பிக்கும் எதுவும் நம் நன்மைக்கே என்று உறுதியாக உணர்ந்து கொள்.
கயையில் நான் தங்கியிருந்த போது நமக்கு ஒரு மகன் பிறக்கப்போகிறான் என்று ஸ்ரீகதாதரர் எனக்குக் கனவில் தெரிவித்தார் என்று கூறினார்.
தெய்வத்தை நிகர்த்த கணவரின் இந்தச் சொற்கள் சந்திராவின் மனத்தை அமைதியுறச் செய்தன. அன்றிலிருந்து சந்திரா ஸ்ரீரகுவீரரை முழுவதுமாகச் சரணடைந்தாள்.
-
தொடரும்..
No comments:
Post a Comment