அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-31
ஒரு நாள் கோலாப் உண்மையைக் கூறிவிட்டாள். அதைக் கேட்டதும், ஆ நான் தினமும் இவ்வளவு பாலையா குடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்! அதனால் தான் எனக்கு அஜீரணம் ஏற்படுகிறது, என்று கூறிவிட்டு, எங்கே அவளைக் கூப்பிடு, அவளைக்கூப்பிடு! என்று பதட்டத்தோடு கத்தினார். இது காதில் விழுந்ததும் நான் அறைக்குப் போனேன். பாலைப்பற்றி கோலாப் கூறியதை என்னிடம் சொன்னார். அதற்கு நான், அவளுக்கு என்ன தெரியும்? பால் வாங்குவது நான். எவ்வளவு எடுத்துக் கொள்கிறேன், உங்களுக்கு எவ்வளவு கொண்டு வருகிறேன் என்பதெல்லாம் அவளுக்கு எப்படித் தெரியும்? அவள் உளறியதை நீங்களும் உண்மையென்று எடுத்துக் கொண்டீர்கள் என்று அவரைச் சமாதானம் செய்தேன்.
அவர் விடவில்லை. மற்றொரு நாள் கோலாப்பிடம் எல்லாவற்றையும் விளக்கமாகக் கேட்டார். அவளும் ஒரு குவளை பால் கோயிலிலிருந்து வருகிறது. பால்காரனும் தனியாக இன்னொரு குவளை கொடுக்கிறான். என்பதைச் சொல்லிவிட்டாள். உடனே என்னை அழைத்து வரச் சொன்னார். நான் எவ்வளவு பால் வாங்குகிறேன் என்று கேட்டுவிட்டு சரியான அளவைக் கூறும்படிச் சொன்னார். அதற்கு நான் இதெல்லாம் எதற்கு? யாருக்கு இந்தக் கணக்கெல்லாம் தெரியும்? நீங்கள் பால் சாப்பிட வேண்டும் என்பது மட்டும் தான் எனக்குத் தெரியுமே தவிர, இந்த உழக்கு ஆழாக்கு கணக்கெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது” என்று கூறினேன். என் பதில் அவருக்கு திருப்தி அளிக்கவில்லை. , இவ்வளவு பால் குடித்தால் எனக்கு எப்படி ஜீரணம் ஆகும்? எனக்கு அஜுரணம் ஏற்பட்டு நிச்சயம் உடம்பு கெடப் போகிறது? என்று கூறினார். இந்த எண்ணம் அவர் மனத்தில் எழுந்ததும் உண்மையாகவே அவருக்கு அஜீரணம் ஏற்பட்டுவிட்டது. அன்று இரவு சிறிது பார்லிக் கஞ்சி மட்டும் தான் அவர் குடிக்க நேர்ந்தது.
பின்னர் கோலாப் என்னிடம் அம்மா உண்மையை நீங்கள் முன்னமே என்னிடம் சொல்லியிருக்கலாமே! என்னால் அவரது இரவு உணவு தடைப்பட்டு விட்டதே என்றாள். உணவு விஷயத்தில் சிறிது பொய் சொல்வதில் தப்பில்லை. இப்படியெல்லாம் செய்து தான் நான் அவரை உண்ணச் செய்கிறேன்” என்றேன் நான். எப்படியோ அவரது நோய் நீங்கி உடல் நிலை தேறியது.
குருதேவரது பெருவாழ்வின் உட்பொருளைப் பலர் பல்வேறு விதமாகக் கணிக்கிறார்கள். ஆனால் அன்னையைப் பொறுத்தவரை அவரது வாழ்க்கை துறவின் மேன்மையையும் தியாகத்தின் பெருமையையும் போதிப்பதாக அமைந்தது ஆகும். இதனைப்பல முறை அன்னை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். பின்னாளில் சீடர் ஒருவர் அன்னையிடம் குருதேவர் தாம் எத்தகையதோர் இணையற்ற கருத்தை உலகிற்கு வழங்கியுள்ளார்! எல்லா மதங்களும் இறைவனை அடைவதற்கான பாதைகளே என்பதை எவ்வளவு அற்புதமாகக் காட்டிவிட்டார்! என்று கூறினார். அதற்கு அன்னை மகனே, நீ சொல்கின்ற சர்வ சமய சமரசக் கருத்து உண்மை தான். ஆனால் இந்த உண்மையைப் போதிப்பதற்காகத்தான் அவர் பல்வேறு மதங்களைப் பின்பற்றினார் என்று எனக்கு த் தோன்றவில்லை. இரவு பகலாக அவர் இறை எண்ணங்களில் தோய்ந்து, பரவச நிலைகளில் ஆழ்ந்து கிடந்தார். இந்து மதத்தின் பல நெறிகள் மூலமும் கிறிஸ்தவ மற்றும் இஸ்லாம் சமயங்கள் மூலமும் அவர் பல்வேறு விதங்களில் அந்த பரம்பொருளை உணர்ந்து மகிழ்ந்தார். என்னைப் பொறுத்தவரை குருதேவரின் சிறப்புப் பண்பு துறவு தான். இப்படியோர் இயல்பான துறவை வேறு யாரிடமாவது காண முடியுமா? துறவே அவரது அணிகலன் என்று கூறினார்.
அந்த அற்புத த் துறவைத் தம் வாழ்விலும் இயல்பாகக் கொண்டிருந்தார் அன்னை. அவர் குருதேவரிடம் கொண்டிருந்த அன்பு ஈடுணையற்றது. இதை நாள்தோறும் அவர் குருதேவரிடம் காட்டுகின்ற பாசத்திலும் அவருக்குச் செய்கின்ற சேவைகளிலும் மட்டும் காட்டவில்லை. தம் எண்ணங்களையும், ஆசைகளையும் அவருடைய வாழ்க்கை லட்சியத்தோடு இணைத்துக்கொண்டுஅதற்காகப் பாடுபடுவதிலும் அதை வெளிப்படுத்தினார்.ஒரு மகானுடைய மனைவி,அவரிடம் தனக்குள்ள அன்பையும் மரியாதையையும் காட்டுவதற்கு, அந்த மகான் கொண்டுள்ள லட்சியம் நிறைவேறுவதற்காகப் பாடுபடுவதைத் தவிர வேறு எந்த உயர்ந்த வழி இருக்க முடியும்? அன்னையின் இத்தகைய பண்பினை வெளிப்படுத்துகின்ற ஓரிரு நிகழ்ச்சிகளைக் காண்போம். குருதேவரின் பக்தர்களுள் லட்சுமி நாராயணன் என்ற மார்வாரியும் ஒருவர். ஒரு நாள் குருதேவரின் படுக்கை விரிப்பு அழுக்காக இருப்பதைக் கண்டார் அவர். எனவே குருதேவரின் பெயரில் பத்தாயிரம் ரூபாயைவங்கியில் போட்டு அதிலிருந்து வரும் வட்டியைக் கொண்டு குருதேவர் தம் செலவுகளைப் பார்த்துக் கொள்ளும் படி வேண்டினார். துறவே உருவாக இருந்த குருதேவர் அந்த வேண்டுகோளுக்கு இணங்கவில்லை. மீண்டும் அந்தப் பேச்சைத் தம்மிடம் எடுக்க வேண்டாம் என்று கடுமையாகக் கூறிவிட்டார். அந்த பக்தர் விடாமல் வற்புறுத்தினார். அவரது தொந்தரவிலிருந்து விடுபடுவதற்காக எனக்கு இந்தப்பணம் தேவையில்லை. ஒரு வேளை சாரதை விரும்பினால் வாங்கிக் கொள்ளட்டும் எனக்கு ஆட்சேபணை இல்லை, என்று கூறினார். ஆனால் அன்னையின் துறவுள்ளமும் சளைத்ததாக இருக்கவில்லை. எனவே அவரும் பணத்தை வாங்க மறுத்து, நான் வாங்கினாலும் அவரது சேவைகளுக்குத்தான் செலவாகும். அது அவர் வாங்கியது போல் தானே! என்று கூறி பணத்தை வாங்க மறுத்துவிட்டார். அன்னையின் இந்த ச் செயலால் குருதேவர் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.
எதைப் பேச வேண்டும், எதைப் பேசக்கூடாது என்கிற யோசனையைச் சிலவேளைகளில் இழந்துவிடுவார் கோலாப்மா. அவர் ஒருநாள் அன்னையிடம் சொன்னார், அம்மா நேற்று இங்கு வந்த மனமோகனின் தாய் என்னிடம் குருதேவரோ முற்றும் துறந்த துறவியாக இருக்கிறார். ஆனால் அன்னையோ கம்மல், வளையல் என்று எல்லா நகைகளையும் அணிந்து அலங்கார தேவியாக இருக்கிறாள். இது பார்ப்பதற்கு நன்றாகவா இருக்கிறது? என்று கூறினாள்.அப்போது அன்னை அதற்கு எதுவும் சொல்லவில்லை. அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார். மறுநாள் யோகின்மா அன்னையைக் காண நகபத் சென்ற போது அவர் உருவம் மாறிப்போயிருந்தது. கைகளில் அணிந்திருந்த இரண்டு வளையல்களைத் தவிர எல்லா நகைகளும் கழற்றப்பட்டிருந்தன. யோகின் மாவுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.ஏதோ நடந்திருக்கிறது என்பதை மட்டும் அவரால் ஊகிக்க முடிந்தது. அவர் எவ்வளவோ வற்புறுத்திய பின்னர் தான் கம்மலையும் வேறு ஓரிரு நகைகளையும் அன்னை அணிந்தார். ஆயினும் அதன் பிறகு ஆபரணங்கள் அனைத்தையும் மொத்தமாக அவர் அணியவே இல்லை. ஏனென்றால் இந்த நிகழ்ச்சிக்குச் சிறிது காலத்திற்கெல்லாம் குருதேவர் மீளமுடியாத நோயில் படுத்துவிட்டார்.
இவ்வாறு கணவனுக்கேற்ற மனைவியாக வாழ்ந்தார் அன்னை. குருதேவரின் லட்சியங்களை ஏற்றுக்கொண்டு இல்லற லட்சியத்தை வாழ்ந்து காட்டினார். இதன் மூலம் குருதேவரின் முப்பரிமாணங்களுள் ஒன்றாகிய நிறை மனிதப் பரிமாணத்தை நிறைவு செய்தார்
ஒரு நாள் கோலாப் உண்மையைக் கூறிவிட்டாள். அதைக் கேட்டதும், ஆ நான் தினமும் இவ்வளவு பாலையா குடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்! அதனால் தான் எனக்கு அஜீரணம் ஏற்படுகிறது, என்று கூறிவிட்டு, எங்கே அவளைக் கூப்பிடு, அவளைக்கூப்பிடு! என்று பதட்டத்தோடு கத்தினார். இது காதில் விழுந்ததும் நான் அறைக்குப் போனேன். பாலைப்பற்றி கோலாப் கூறியதை என்னிடம் சொன்னார். அதற்கு நான், அவளுக்கு என்ன தெரியும்? பால் வாங்குவது நான். எவ்வளவு எடுத்துக் கொள்கிறேன், உங்களுக்கு எவ்வளவு கொண்டு வருகிறேன் என்பதெல்லாம் அவளுக்கு எப்படித் தெரியும்? அவள் உளறியதை நீங்களும் உண்மையென்று எடுத்துக் கொண்டீர்கள் என்று அவரைச் சமாதானம் செய்தேன்.
அவர் விடவில்லை. மற்றொரு நாள் கோலாப்பிடம் எல்லாவற்றையும் விளக்கமாகக் கேட்டார். அவளும் ஒரு குவளை பால் கோயிலிலிருந்து வருகிறது. பால்காரனும் தனியாக இன்னொரு குவளை கொடுக்கிறான். என்பதைச் சொல்லிவிட்டாள். உடனே என்னை அழைத்து வரச் சொன்னார். நான் எவ்வளவு பால் வாங்குகிறேன் என்று கேட்டுவிட்டு சரியான அளவைக் கூறும்படிச் சொன்னார். அதற்கு நான் இதெல்லாம் எதற்கு? யாருக்கு இந்தக் கணக்கெல்லாம் தெரியும்? நீங்கள் பால் சாப்பிட வேண்டும் என்பது மட்டும் தான் எனக்குத் தெரியுமே தவிர, இந்த உழக்கு ஆழாக்கு கணக்கெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது” என்று கூறினேன். என் பதில் அவருக்கு திருப்தி அளிக்கவில்லை. , இவ்வளவு பால் குடித்தால் எனக்கு எப்படி ஜீரணம் ஆகும்? எனக்கு அஜுரணம் ஏற்பட்டு நிச்சயம் உடம்பு கெடப் போகிறது? என்று கூறினார். இந்த எண்ணம் அவர் மனத்தில் எழுந்ததும் உண்மையாகவே அவருக்கு அஜீரணம் ஏற்பட்டுவிட்டது. அன்று இரவு சிறிது பார்லிக் கஞ்சி மட்டும் தான் அவர் குடிக்க நேர்ந்தது.
பின்னர் கோலாப் என்னிடம் அம்மா உண்மையை நீங்கள் முன்னமே என்னிடம் சொல்லியிருக்கலாமே! என்னால் அவரது இரவு உணவு தடைப்பட்டு விட்டதே என்றாள். உணவு விஷயத்தில் சிறிது பொய் சொல்வதில் தப்பில்லை. இப்படியெல்லாம் செய்து தான் நான் அவரை உண்ணச் செய்கிறேன்” என்றேன் நான். எப்படியோ அவரது நோய் நீங்கி உடல் நிலை தேறியது.
குருதேவரது பெருவாழ்வின் உட்பொருளைப் பலர் பல்வேறு விதமாகக் கணிக்கிறார்கள். ஆனால் அன்னையைப் பொறுத்தவரை அவரது வாழ்க்கை துறவின் மேன்மையையும் தியாகத்தின் பெருமையையும் போதிப்பதாக அமைந்தது ஆகும். இதனைப்பல முறை அன்னை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். பின்னாளில் சீடர் ஒருவர் அன்னையிடம் குருதேவர் தாம் எத்தகையதோர் இணையற்ற கருத்தை உலகிற்கு வழங்கியுள்ளார்! எல்லா மதங்களும் இறைவனை அடைவதற்கான பாதைகளே என்பதை எவ்வளவு அற்புதமாகக் காட்டிவிட்டார்! என்று கூறினார். அதற்கு அன்னை மகனே, நீ சொல்கின்ற சர்வ சமய சமரசக் கருத்து உண்மை தான். ஆனால் இந்த உண்மையைப் போதிப்பதற்காகத்தான் அவர் பல்வேறு மதங்களைப் பின்பற்றினார் என்று எனக்கு த் தோன்றவில்லை. இரவு பகலாக அவர் இறை எண்ணங்களில் தோய்ந்து, பரவச நிலைகளில் ஆழ்ந்து கிடந்தார். இந்து மதத்தின் பல நெறிகள் மூலமும் கிறிஸ்தவ மற்றும் இஸ்லாம் சமயங்கள் மூலமும் அவர் பல்வேறு விதங்களில் அந்த பரம்பொருளை உணர்ந்து மகிழ்ந்தார். என்னைப் பொறுத்தவரை குருதேவரின் சிறப்புப் பண்பு துறவு தான். இப்படியோர் இயல்பான துறவை வேறு யாரிடமாவது காண முடியுமா? துறவே அவரது அணிகலன் என்று கூறினார்.
அந்த அற்புத த் துறவைத் தம் வாழ்விலும் இயல்பாகக் கொண்டிருந்தார் அன்னை. அவர் குருதேவரிடம் கொண்டிருந்த அன்பு ஈடுணையற்றது. இதை நாள்தோறும் அவர் குருதேவரிடம் காட்டுகின்ற பாசத்திலும் அவருக்குச் செய்கின்ற சேவைகளிலும் மட்டும் காட்டவில்லை. தம் எண்ணங்களையும், ஆசைகளையும் அவருடைய வாழ்க்கை லட்சியத்தோடு இணைத்துக்கொண்டுஅதற்காகப் பாடுபடுவதிலும் அதை வெளிப்படுத்தினார்.ஒரு மகானுடைய மனைவி,அவரிடம் தனக்குள்ள அன்பையும் மரியாதையையும் காட்டுவதற்கு, அந்த மகான் கொண்டுள்ள லட்சியம் நிறைவேறுவதற்காகப் பாடுபடுவதைத் தவிர வேறு எந்த உயர்ந்த வழி இருக்க முடியும்? அன்னையின் இத்தகைய பண்பினை வெளிப்படுத்துகின்ற ஓரிரு நிகழ்ச்சிகளைக் காண்போம். குருதேவரின் பக்தர்களுள் லட்சுமி நாராயணன் என்ற மார்வாரியும் ஒருவர். ஒரு நாள் குருதேவரின் படுக்கை விரிப்பு அழுக்காக இருப்பதைக் கண்டார் அவர். எனவே குருதேவரின் பெயரில் பத்தாயிரம் ரூபாயைவங்கியில் போட்டு அதிலிருந்து வரும் வட்டியைக் கொண்டு குருதேவர் தம் செலவுகளைப் பார்த்துக் கொள்ளும் படி வேண்டினார். துறவே உருவாக இருந்த குருதேவர் அந்த வேண்டுகோளுக்கு இணங்கவில்லை. மீண்டும் அந்தப் பேச்சைத் தம்மிடம் எடுக்க வேண்டாம் என்று கடுமையாகக் கூறிவிட்டார். அந்த பக்தர் விடாமல் வற்புறுத்தினார். அவரது தொந்தரவிலிருந்து விடுபடுவதற்காக எனக்கு இந்தப்பணம் தேவையில்லை. ஒரு வேளை சாரதை விரும்பினால் வாங்கிக் கொள்ளட்டும் எனக்கு ஆட்சேபணை இல்லை, என்று கூறினார். ஆனால் அன்னையின் துறவுள்ளமும் சளைத்ததாக இருக்கவில்லை. எனவே அவரும் பணத்தை வாங்க மறுத்து, நான் வாங்கினாலும் அவரது சேவைகளுக்குத்தான் செலவாகும். அது அவர் வாங்கியது போல் தானே! என்று கூறி பணத்தை வாங்க மறுத்துவிட்டார். அன்னையின் இந்த ச் செயலால் குருதேவர் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தார்.
எதைப் பேச வேண்டும், எதைப் பேசக்கூடாது என்கிற யோசனையைச் சிலவேளைகளில் இழந்துவிடுவார் கோலாப்மா. அவர் ஒருநாள் அன்னையிடம் சொன்னார், அம்மா நேற்று இங்கு வந்த மனமோகனின் தாய் என்னிடம் குருதேவரோ முற்றும் துறந்த துறவியாக இருக்கிறார். ஆனால் அன்னையோ கம்மல், வளையல் என்று எல்லா நகைகளையும் அணிந்து அலங்கார தேவியாக இருக்கிறாள். இது பார்ப்பதற்கு நன்றாகவா இருக்கிறது? என்று கூறினாள்.அப்போது அன்னை அதற்கு எதுவும் சொல்லவில்லை. அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார். மறுநாள் யோகின்மா அன்னையைக் காண நகபத் சென்ற போது அவர் உருவம் மாறிப்போயிருந்தது. கைகளில் அணிந்திருந்த இரண்டு வளையல்களைத் தவிர எல்லா நகைகளும் கழற்றப்பட்டிருந்தன. யோகின் மாவுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.ஏதோ நடந்திருக்கிறது என்பதை மட்டும் அவரால் ஊகிக்க முடிந்தது. அவர் எவ்வளவோ வற்புறுத்திய பின்னர் தான் கம்மலையும் வேறு ஓரிரு நகைகளையும் அன்னை அணிந்தார். ஆயினும் அதன் பிறகு ஆபரணங்கள் அனைத்தையும் மொத்தமாக அவர் அணியவே இல்லை. ஏனென்றால் இந்த நிகழ்ச்சிக்குச் சிறிது காலத்திற்கெல்லாம் குருதேவர் மீளமுடியாத நோயில் படுத்துவிட்டார்.
இவ்வாறு கணவனுக்கேற்ற மனைவியாக வாழ்ந்தார் அன்னை. குருதேவரின் லட்சியங்களை ஏற்றுக்கொண்டு இல்லற லட்சியத்தை வாழ்ந்து காட்டினார். இதன் மூலம் குருதேவரின் முப்பரிமாணங்களுள் ஒன்றாகிய நிறை மனிதப் பரிமாணத்தை நிறைவு செய்தார்
No comments:
Post a Comment