அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-28
அற்புதத் தம்பதியர்
-
அன்னையின் வாழ்வை இது வரை தொடர்ந்து வந்த நாம், அவர் மேலான ஆன்மீக அனுபவங்களைப் பெற்றவர் . மிக உயர்ந்த ஆன்மீக நிலையில் இருப்பவர் என்பதைக் காண்கிறோம். நமது வியப்புக்குரிய விஷயம் இது வல்ல. இத்தகைய உயர்நிலையிலுள்ள ஒருவர் தமது கணவருடன் கொண்டிருந்த அதிசய உறவுதான் நம்மை பிரமிப்பில் ஆழ்த்துகிறது. இத்தகைய உறவுக்கு அந்தக் கணவரும் உயர் ஆன்மீகநிலையில் இருப்பவர் என்பது ஒரு காரணமாக இருந்தாலும், அது மட்டும் தான் காரணம் என்று கூறிவிட முடியாது. அதை விட முக்கியக் காரணம் அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டிருந்தார்கள் என்பது தான். இல்லற வாழ்வில் இது மிக முக்கியமான ஒன்று எங்கோ பிறந்த இருவர் சேர்ந்து வாழும் போது பிரச்சனைகள் எழுவது இயல்பே. கணவனின் வாழ்க்கை இது என்று மனைவியும் மனைவியின் வாழ்க்கை இது என்பதைக் கணவனும் புரிந்து கொண்டு வாழ்க்கையை நடத்தும் போது அது சுமுகமாக ச் செல்கிறது. இத்தகைய புரிந்து கொள்தலுக்கு மிக முக்கியமான தேவை உயர் லட்சியம். இல்லற வாழ்க்கையில் உணவு உடை போன்ற தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொள்வது வம்ச விருத்தி போன்ற சாதாரண நோக்கங்களுக்கும் மேல் உயர் லட்சியம் ஒன்று தேவை. அப்போது மட்டுமே வாழ்க்கை பயனுடையதாக அமையும்.
அத்தகைய உயர் லட்சியத்தைக் கைக்கொள்ளும் போது இல்லறக் கடமைகளைச் சரிவரச் செய்ய முடியாமல் போகிறது. என்று பலர் கூறுவதுண்டு. ஆனால் அது முற்றிலும் தவறு என்பது மட்டுமல்ல, உயர் லட்சியம் இருந்தால் மட்டுமே கணவன் மனைவி உறவு சிறப்பாக அமையும் என்பதைக் காட்ட வந்ததே அன்னையின் வாழ்வு. அன்னையும் குருதேவரும் எழுபத்தைந்து அடி தூரத்தில் வாழ்ந்தும் தொடர்ந்து இரண்டு மாதங்கள் வரை இருவரும் சந்திக்காமல் இருந்திருக்கின்றனர். இருப்பினும் அவர்களுக்கிடையில் நிலவிய உறவுதான் எத்தகைய அற்புதமானது! இருவரும் கொண்டிருந்த உயர் லட்சியம் தான் அவர்களை இத்தகைய உன்னத உறவில் பிணைத்திருந்தது.
குருதேவர் மற்றும் அன்னையின் தெய்வீக உறவைப்பற்றி பேசுகையில் கௌரிமா, அன்னையும் குருதேவரும் 75 அடி தூரத்தில் தான் வாழ்ந்துவந்தார்கள். என்றாலும் ஒருவரையொருவர் பல நாட்கள் தொடர்ந்து சந்திக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் இருவருக்குமிடையே எவ்வளவு ஆழமான அன்புறவு இருந்தது!
ஒரு முறை அன்னைக்குத் தலைவலி ஏற்பட்டபோது குருதேவர் ராம்லாலிடம், சிறிய குழந்தையைப்போல், ராம்லால் என்ன காரணத்தாலடா அவளுக்குத் தலைவலி வந்தது? என்று மிகுந்த வேதனையுடன் அடிக்கடி கேட்டுக் கொண்டிருந்ததை நான் பார்த்திருக்கிறேன் என்று குறிப்பிட்டார்.
குருதேவர் முற்றும் துறந்தவராக இருந்தும் பெண்களின் மனநிலையை நன்றாக அறிந்தவராக இருந்தார். தன் தேவைகளையும், சின்னசின்ன ஆசைகளையும் கூட கணவனே கவனித்து நிறைவேற்றுவதை விழையும் பெண்ணுள்ளம். எனவே தம்மால் முடிந்தவரை அவர் அன்னையின் ஆசைகளையும் தேவைகளையும் பூர்த்தி செய்தார்.
அன்னைக்கு நகைகள் அணிவதில் ஆசை இருந்தது. எனவே அவருக்கு நகை செய்து தர விரும்பினார் குருதேவர். கோயிலிலிருந்து மாதச்சம்பளமாக அவருக்கு ஏழு ரூபாய் கிடைத்து வந்தது. அந்தப்பணத்தை ஒரு பெட்டியில் போட்டு வைத்திருப்பது வழக்கம். அதைக் கொண்டு அன்னைக்கு நகைகள் செய்ய எண்ணினார் அவர் .
இதைப்பற்றி அன்னை கூறினார்., எனக்கு நகை அணிவதில் இருந்த ஆசையைக் குறிப்பிட்டு அவர் அவளது பெயர் சாரதை, அவள் சரஸ்வதியின் அவதாரம். அதனால் தான் நகைகள் அணிய விரும்புகிறாள் என்பார். ஒரு நாள் ஹிருதயனிடம் , உனது அந்தப் பெட்டியில் எவ்வளவு பணம் இருக்கிறதென்று பார்.
அவளுக்கு நல்ல தங்கநகை ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.என்றார். அவருக்கு அப்போது உடல்நிலை சரியில்லை. இருந்தும் முன்னூறு ரூபாய் செலவு செய்து எனக்கு நகைகள் செய்து தந்தார்.
இங்கு நாம் கருத்தில் கொள்ள வெண்டியது. அவர் பணத்தைத் தொட முடியாதவர் என்பதைத்தான் அன்னை கைகளில் அணிந்திருக்கின்ற தங்க தங்க வளையல்கள். அப்போது குருதேவர் செய்து அணிவித்தவையே. குருதேவர் ஆன்மீக சாதனைகள் புரிந்த காலத்தில் பஞ்சவடியில் அவருக்கு சீதா தேவியின் காட்சி கிடைத்தது. சீதை அணிந்திருந்த பல வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட தங்க வளையல் அவரது கருத்தைக் கவர்ந்தது.
அந்தக் காட்சியில் கண்டவை போன்ற வளையல்களையே அவர் அன்னைக்காக செய்தார் என்று கூறப்படுகிறது. நான் நகை செய்து போடும் அளவுக்கு எனக்கும் அவளுக்கும் உறவு உண்டு என்று குருதேவர் வேடிக்கையாகக் கூறுவாராம்.
இந்த நகை தவிர, தங்க அட்டிகை, மூக்கில் வளையம், கம்மல், பொன் வளையல் என்று வேறு பல ஆபரணங்களையும் அன்னை அணிந்திருந்தார். அவை குருதேவரின் சாதனைக் காலத்தில் அவருக்காக மதுர்பாபு செய்து கொடுத்தவை.
கிடைக்கின்ற ஒவ்வொரு வாய்ப்பிலும் குருதேவர் அன்னையை மகிழ்ச்சியாக வைக்க முயன்றார். வேடிக்கை நிகழ்ச்சிகளுக்கும் குறைவில்லை.
ஒரு முறை குருதேவரின் திரு முன்னர் போட்டி ஒன்று நடந்தது. போட்டியாளர்களுள் அவரும் ஒருவர். அவருக்குப் போட்டியாகக் கலந்து கொண்டது பக்தர் ஒருவரின் மருமகன். இரண்டு பேருமே பொன்னிறம்.
யார் அதிக நிறத்துடன் இருக்கிறார்கள் என்பது தான் போட்டி. நடுவர் யார்? அன்னை தான்.
பஞ்சவடியின் அருகில் இருவரும் அன்னை காணும் படி நடந்து காட்டினார்கள். அன்னை இருவரின் நிறத்தையும் தொலைவில் இருந்தபடி கண்டார். நடுநிலை தவறாத அவர், இறுதியில் பக்தரின் மருமகன் குருதேவரை விட ஒரு மாற்று அதிக நிறமுடையவர் என்று தீர்ப்பளித்து அவரே வெற்றி பெற்றதாக அறிவித்தார்.
தம் துணைவியின் பிற்கால நலனுக்காகப் பணமும் சேர்த்து வைத்தார் குருதேவர். பணத்தையே தொட முடியாத அந்தத் துறவி செய்த இந்தச் செயலே அவர் தம் மனைவியிடம் கொண்டிருந்த ஆழ்ந்த உறவின் உன்னத வெளிப்பாடாகத் திகழ்கிறது.
அன்னை கூறினார், குருதேவர் துறவு என்ற சொல்லுக்கு இலக்கணமாக விளங்கினார் என்றாலும் என்னைப் பற்றிய கவலை அவருக்கு இருந்தது.
ஒரு நாள் அவர் என்னிடம் உன் செலவிற்கு மாதம் எவ்வளவு பணம் தேவைப்படும், என்று கேட்டார். ஐந்தோ ஆறோ ரூபாய் போதும்” என்றேன் நான். பிறகு சரி இரவில் எத்தனை சப்பாத்திகள் சாப்பிடுவாய்? என்று கேட்டார். வெட்கத்தால் குன்றிப் போனேன் நான். இதற்கு எப்படிப் பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் தவித்தேன். ஆனால் அவரோ மீண்டும் மீண்டும் அதே கேள்வியைக் கேட்டார். வேறு வழியில்லாமல் ” ஐந்து அல்லது ஆறு சாப்பிடுவேன் ” என்று கூறினேன். அன்னை கூறியதை மனத்தில் வைத்துக்கொண்டு குருதேவர் சுமார் 600 ரூபாய் வைப்புத்தொகை இருந்தால் ,அதிலிருந்து வரும் வட்டியில் அன்னையால் சிரமின்றி வாழ முடியும் என்று கணக்கிட்டார். அவ்வாறே அந்தத் தொகையை பலராம் போஸிடம் கொடுத்து வைத்தார். அவர் அதனைத் தன் எஸ்டேட்டில் முதலீடு செய்து வட்டிப் பணமாகிய ரூபாய் முப்பதை ஆறுமாதத்திற்கு ஒரு முறை அன்னைக்கு அனுப்பிவைக்க எண்ணினார்.
-
தொடரும்...
அற்புதத் தம்பதியர்
-
அன்னையின் வாழ்வை இது வரை தொடர்ந்து வந்த நாம், அவர் மேலான ஆன்மீக அனுபவங்களைப் பெற்றவர் . மிக உயர்ந்த ஆன்மீக நிலையில் இருப்பவர் என்பதைக் காண்கிறோம். நமது வியப்புக்குரிய விஷயம் இது வல்ல. இத்தகைய உயர்நிலையிலுள்ள ஒருவர் தமது கணவருடன் கொண்டிருந்த அதிசய உறவுதான் நம்மை பிரமிப்பில் ஆழ்த்துகிறது. இத்தகைய உறவுக்கு அந்தக் கணவரும் உயர் ஆன்மீகநிலையில் இருப்பவர் என்பது ஒரு காரணமாக இருந்தாலும், அது மட்டும் தான் காரணம் என்று கூறிவிட முடியாது. அதை விட முக்கியக் காரணம் அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டிருந்தார்கள் என்பது தான். இல்லற வாழ்வில் இது மிக முக்கியமான ஒன்று எங்கோ பிறந்த இருவர் சேர்ந்து வாழும் போது பிரச்சனைகள் எழுவது இயல்பே. கணவனின் வாழ்க்கை இது என்று மனைவியும் மனைவியின் வாழ்க்கை இது என்பதைக் கணவனும் புரிந்து கொண்டு வாழ்க்கையை நடத்தும் போது அது சுமுகமாக ச் செல்கிறது. இத்தகைய புரிந்து கொள்தலுக்கு மிக முக்கியமான தேவை உயர் லட்சியம். இல்லற வாழ்க்கையில் உணவு உடை போன்ற தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொள்வது வம்ச விருத்தி போன்ற சாதாரண நோக்கங்களுக்கும் மேல் உயர் லட்சியம் ஒன்று தேவை. அப்போது மட்டுமே வாழ்க்கை பயனுடையதாக அமையும்.
அத்தகைய உயர் லட்சியத்தைக் கைக்கொள்ளும் போது இல்லறக் கடமைகளைச் சரிவரச் செய்ய முடியாமல் போகிறது. என்று பலர் கூறுவதுண்டு. ஆனால் அது முற்றிலும் தவறு என்பது மட்டுமல்ல, உயர் லட்சியம் இருந்தால் மட்டுமே கணவன் மனைவி உறவு சிறப்பாக அமையும் என்பதைக் காட்ட வந்ததே அன்னையின் வாழ்வு. அன்னையும் குருதேவரும் எழுபத்தைந்து அடி தூரத்தில் வாழ்ந்தும் தொடர்ந்து இரண்டு மாதங்கள் வரை இருவரும் சந்திக்காமல் இருந்திருக்கின்றனர். இருப்பினும் அவர்களுக்கிடையில் நிலவிய உறவுதான் எத்தகைய அற்புதமானது! இருவரும் கொண்டிருந்த உயர் லட்சியம் தான் அவர்களை இத்தகைய உன்னத உறவில் பிணைத்திருந்தது.
குருதேவர் மற்றும் அன்னையின் தெய்வீக உறவைப்பற்றி பேசுகையில் கௌரிமா, அன்னையும் குருதேவரும் 75 அடி தூரத்தில் தான் வாழ்ந்துவந்தார்கள். என்றாலும் ஒருவரையொருவர் பல நாட்கள் தொடர்ந்து சந்திக்க முடியவில்லை. ஆனாலும் இருவருக்குமிடையே எவ்வளவு ஆழமான அன்புறவு இருந்தது!
ஒரு முறை அன்னைக்குத் தலைவலி ஏற்பட்டபோது குருதேவர் ராம்லாலிடம், சிறிய குழந்தையைப்போல், ராம்லால் என்ன காரணத்தாலடா அவளுக்குத் தலைவலி வந்தது? என்று மிகுந்த வேதனையுடன் அடிக்கடி கேட்டுக் கொண்டிருந்ததை நான் பார்த்திருக்கிறேன் என்று குறிப்பிட்டார்.
குருதேவர் முற்றும் துறந்தவராக இருந்தும் பெண்களின் மனநிலையை நன்றாக அறிந்தவராக இருந்தார். தன் தேவைகளையும், சின்னசின்ன ஆசைகளையும் கூட கணவனே கவனித்து நிறைவேற்றுவதை விழையும் பெண்ணுள்ளம். எனவே தம்மால் முடிந்தவரை அவர் அன்னையின் ஆசைகளையும் தேவைகளையும் பூர்த்தி செய்தார்.
அன்னைக்கு நகைகள் அணிவதில் ஆசை இருந்தது. எனவே அவருக்கு நகை செய்து தர விரும்பினார் குருதேவர். கோயிலிலிருந்து மாதச்சம்பளமாக அவருக்கு ஏழு ரூபாய் கிடைத்து வந்தது. அந்தப்பணத்தை ஒரு பெட்டியில் போட்டு வைத்திருப்பது வழக்கம். அதைக் கொண்டு அன்னைக்கு நகைகள் செய்ய எண்ணினார் அவர் .
இதைப்பற்றி அன்னை கூறினார்., எனக்கு நகை அணிவதில் இருந்த ஆசையைக் குறிப்பிட்டு அவர் அவளது பெயர் சாரதை, அவள் சரஸ்வதியின் அவதாரம். அதனால் தான் நகைகள் அணிய விரும்புகிறாள் என்பார். ஒரு நாள் ஹிருதயனிடம் , உனது அந்தப் பெட்டியில் எவ்வளவு பணம் இருக்கிறதென்று பார்.
அவளுக்கு நல்ல தங்கநகை ஏதாவது செய்ய வேண்டும்.என்றார். அவருக்கு அப்போது உடல்நிலை சரியில்லை. இருந்தும் முன்னூறு ரூபாய் செலவு செய்து எனக்கு நகைகள் செய்து தந்தார்.
இங்கு நாம் கருத்தில் கொள்ள வெண்டியது. அவர் பணத்தைத் தொட முடியாதவர் என்பதைத்தான் அன்னை கைகளில் அணிந்திருக்கின்ற தங்க தங்க வளையல்கள். அப்போது குருதேவர் செய்து அணிவித்தவையே. குருதேவர் ஆன்மீக சாதனைகள் புரிந்த காலத்தில் பஞ்சவடியில் அவருக்கு சீதா தேவியின் காட்சி கிடைத்தது. சீதை அணிந்திருந்த பல வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட தங்க வளையல் அவரது கருத்தைக் கவர்ந்தது.
அந்தக் காட்சியில் கண்டவை போன்ற வளையல்களையே அவர் அன்னைக்காக செய்தார் என்று கூறப்படுகிறது. நான் நகை செய்து போடும் அளவுக்கு எனக்கும் அவளுக்கும் உறவு உண்டு என்று குருதேவர் வேடிக்கையாகக் கூறுவாராம்.
இந்த நகை தவிர, தங்க அட்டிகை, மூக்கில் வளையம், கம்மல், பொன் வளையல் என்று வேறு பல ஆபரணங்களையும் அன்னை அணிந்திருந்தார். அவை குருதேவரின் சாதனைக் காலத்தில் அவருக்காக மதுர்பாபு செய்து கொடுத்தவை.
கிடைக்கின்ற ஒவ்வொரு வாய்ப்பிலும் குருதேவர் அன்னையை மகிழ்ச்சியாக வைக்க முயன்றார். வேடிக்கை நிகழ்ச்சிகளுக்கும் குறைவில்லை.
ஒரு முறை குருதேவரின் திரு முன்னர் போட்டி ஒன்று நடந்தது. போட்டியாளர்களுள் அவரும் ஒருவர். அவருக்குப் போட்டியாகக் கலந்து கொண்டது பக்தர் ஒருவரின் மருமகன். இரண்டு பேருமே பொன்னிறம்.
யார் அதிக நிறத்துடன் இருக்கிறார்கள் என்பது தான் போட்டி. நடுவர் யார்? அன்னை தான்.
பஞ்சவடியின் அருகில் இருவரும் அன்னை காணும் படி நடந்து காட்டினார்கள். அன்னை இருவரின் நிறத்தையும் தொலைவில் இருந்தபடி கண்டார். நடுநிலை தவறாத அவர், இறுதியில் பக்தரின் மருமகன் குருதேவரை விட ஒரு மாற்று அதிக நிறமுடையவர் என்று தீர்ப்பளித்து அவரே வெற்றி பெற்றதாக அறிவித்தார்.
தம் துணைவியின் பிற்கால நலனுக்காகப் பணமும் சேர்த்து வைத்தார் குருதேவர். பணத்தையே தொட முடியாத அந்தத் துறவி செய்த இந்தச் செயலே அவர் தம் மனைவியிடம் கொண்டிருந்த ஆழ்ந்த உறவின் உன்னத வெளிப்பாடாகத் திகழ்கிறது.
அன்னை கூறினார், குருதேவர் துறவு என்ற சொல்லுக்கு இலக்கணமாக விளங்கினார் என்றாலும் என்னைப் பற்றிய கவலை அவருக்கு இருந்தது.
ஒரு நாள் அவர் என்னிடம் உன் செலவிற்கு மாதம் எவ்வளவு பணம் தேவைப்படும், என்று கேட்டார். ஐந்தோ ஆறோ ரூபாய் போதும்” என்றேன் நான். பிறகு சரி இரவில் எத்தனை சப்பாத்திகள் சாப்பிடுவாய்? என்று கேட்டார். வெட்கத்தால் குன்றிப் போனேன் நான். இதற்கு எப்படிப் பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் தவித்தேன். ஆனால் அவரோ மீண்டும் மீண்டும் அதே கேள்வியைக் கேட்டார். வேறு வழியில்லாமல் ” ஐந்து அல்லது ஆறு சாப்பிடுவேன் ” என்று கூறினேன். அன்னை கூறியதை மனத்தில் வைத்துக்கொண்டு குருதேவர் சுமார் 600 ரூபாய் வைப்புத்தொகை இருந்தால் ,அதிலிருந்து வரும் வட்டியில் அன்னையால் சிரமின்றி வாழ முடியும் என்று கணக்கிட்டார். அவ்வாறே அந்தத் தொகையை பலராம் போஸிடம் கொடுத்து வைத்தார். அவர் அதனைத் தன் எஸ்டேட்டில் முதலீடு செய்து வட்டிப் பணமாகிய ரூபாய் முப்பதை ஆறுமாதத்திற்கு ஒரு முறை அன்னைக்கு அனுப்பிவைக்க எண்ணினார்.
-
தொடரும்...
No comments:
Post a Comment