அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-26
தட்சிணேசவரத்தில் அன்னையின் முக்கிய வேலை சமையல் . குருதேவரின் வயிறு மென்மை வாய்ந்ததாக இருந்தது . சில குறிப்பிட்ட முறையில் சமைக்கப்பட்ட உணவை மட்டுமே அவரால் ஜீரணம் செய்ய முடிந்தது . சமையல் முறை கொஞ்சம் மாறினாலும் , வயிற்றுக் கோளாறினால் துன்பப்படுவார் . எனவே அவருக்கு கண்ணுங்கருத்துமாக உணவு தயாரிக்க வேண்டியிருந்தது . இப்படி அவருடைய உடல்நலம் சிறிதும் பாதிக்கப்படாத வகையில் உணவைத் தயாரிக்கும் திறன் அன்னைக்கு இருந்தது . ஆரம்ப காலத்தில் குருதேவருக்கும் அவருடைய தாய் சந்திரமணி தேவிக்கு தேவையான உணவை மட்டுமே அன்னை சமைத்து வந்தார் . புண்ணிய கங்கைக் கரையில் வசிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தடன் தட்சிணேசுவரம் வந்து நகபத்தின் மாடி அறையில் தங்கியிருந்தார் சந்திரமணி தேவி . கீழே நகபத்தில் வேலைகளில் மூழ்கியிருந்தாலும் , அன்னை மாடியிலும் கவனம் வைத்திருப்பார் . ‘ சாரதா ’ என்று சந்திரா தேவி முழுப் பெயரையும் சொல்லி முடிப்பதற்குள் அத்தனை படிகளையம் தாண்டிப் பறந்து மாமியாரின் முன்னால் நிற்பார் . அவர் இவ்வளவு வேகமாக ஒடிச் செல்வதைக் காணும் யோகின்மா , ‘ இப்படி கண்மண் தெரியாமல் ஓடினால் வாசற்படியில் இடித்துக்கொண்டு . படிகளில் உருண்டு விழும்படி ஆகிவிடுமே ’ என்று பதறி அன்னையைத் தடுப்பார் . ஆனால் அன்னையோ , ‘ நான் விழுந்தாலும் பரவாயில்லை . அவர் என்னைவிட பெரியவர் , என் தாய்க்கு நிகரானவர் , வயதானவர் , அவர் அழைத்த உடனே நான் போகாது போனால் , அதனால் அவருக்கு ஏதாவது கஷ்டங்கள் நேரலாம் . அதற்காகத்தான் இவ்வளவு வேகமாக ஓடுகிறேன் ’ என்று கூறுவார் .
நாட்கள் செல்லச்செல்ல குருதேவரைச் சுற்றி பக்தர் கூட்டம் பெருகியது அன்னையின் சமையல் வேலையும் அதிகரித்தது . பல பக்தர்கள் அவ்வப்போது குருதேவருடன் தங்குவது வழக்கமாகி விட்டது . அவர்கள் அனைவருக்கும் அன்னையே சமைக்க வேண்டியிருந்தது . தமது அந்தக் கால கடுமையான வாழ்க்கையைப்பற்றி அன்னை பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார் ‘ குருதேவருக்கான உணவை நான்தான் சமைப்பேன் . அவரது ஜீரணசக்தி மிகவும் குறைவு . காளி கோயில் பிரசாதத்தை அவரால் உட்கொள்ள முடியாது . குருதேவரின் பக்தர்களுக்கும் நான்தான் சமைப்பேன் . லாட்டு அவருடன் தங்கியிருந்தான் . ராமசந்திர தத்தரின் வீட்டில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த அவன் அங்கிருக்கப் பிடிக்காமல் குருதேவரிடம் வந்துவிட்டான் . “ லாட்டு நல்ல பையன் சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைவதில் உனக்கு உதவியாக இருப்பான் ” என்று குருதேவர் அவனை என்னிடம் அனுப்பி வைத்தார் .
இரவுபகலாகச் சமையல் வேலை இருந்துகொண்டே இருக்கும் . ராமசந்திர தத்தர் குருதேவரைக் காண வருவார் . வண்டியிலிருந்து இறங்கும்போதே , ‘ இன்று எனக்குச் சப்பாத்தியும் பருப்பும் வேண்டும் ’ என்று உரக்கச் சொல்லிக்கொண்டே குருதேவரின் அறைக்குள் நுழைவார் . அவரது வார்த்தைகள் காதில் விழுந்த உடனேயே நான் வேலையைத் தொடங்குவேன் .
ஒரு நாளைக்கு இரண்டு மூன்று படி மாவு பிசைந்து , சப்பாத்தி செய்ய வேண்டியிருந்தது . ‘ ராக்கால் குருதேவருடன் தங்கியிருந்தபோது அவனுக்காக அடிக்கடி கிச்சுடி தயார் செய்வேன் . ஒருநாள் நரேனுக்காகச்(விவேகானந்தர்) சமைக்கும்படி குருதேவர் கூறினார் . நான் சப்பாத்தியும் பருப்புக்கூட்டும் செய்தேன் . சாப்பிட்டு முடிந்ததும் குருதேவர் அவனிடம் , “ சாப்பாடு எப்படி இருந்தது ? ” என்று கேட்டார் அதற்கு அவன் சிரித்தவாறே , “ பத்தியச் சாப்பாடுபோல் மிக நன்றாக இருந்தது ” என்றான் .
உடனே குருதேவர் என்னைப் பார்த்து , “ நீ என்ன தயாரித்தாய் ? அவனுக்கு கனமான சப்பாத்திகளும் கெட்டியான பருப்புக் குழம்பும் செய்திருக்க வேண்டும் ” என்றார் . அதன்பின் அவர் சொல்லியபடியே நான் செய்தேன் . நரேனும் அவற்றை ருசித்துச் சாப்பிட்டான் . சுரேந்திரநாத் மித்ரர் பக்தர்களின் உணவிற்காக மாதம் பத்து ரூபாய் தருவார் . மூத்த கோபால்தான் சாமான்கள் வாங்கி வருவார் . ’ ‘ இரண்டுமூன்று படி மாவில் சப்பாத்தி செய்வதுடன் , அன்னை மடிக்கும் வெற்றிலைச் சுருளுக்குக் கணக்கே இருக்காது .
குருதேவருக்குத் திரட்டு பாலில் விருப்பம் என்பதால் , நெடுநேரம் மிகுந்த கவனத்தோடு பாலையம் காய்ச்சியபடி இருப்பார் ’ என்று யோகின்மா அந்த நாட்களைப்பற்றிக் கூறினார் . சாப்பாடு மட்டுமல்ல , ஒவ்வொருவரின் பிற தேவைகளையும் அறிந்து அவற்றைச் செய்வார் அன்னை .
சாரதா பிரசன்னா பெற்றோருக்குத் தெரியாமல்தான் குருதேவரிடம் வர வேண்டியிருந்தது . ஒருமுறை குருதேவர் அவனை அன்னையிடம் அழைத்துச் சென்று , அவன் திரும்பிச் செல்வதற்கு வண்டி வாடகைக்காக ஓர் அணா கொடுக்குமாறு கூறினார் . அன்னையும் அன்று மட்டுமல்ல , அதன்பின் சாரதாபிரசன்னன் வந்தாலே நகபத் வாசலில் ஓர் அணா வைத்துவிடுவார் . திரும்பிப் போகும்போது அவன் எடுத்துக் கொள்வான் . இப்படி அனைவரின் தேவைகளையும் ஒரு தாய்போல் பார்த்துப் பார்த்துச் செய்வார் . அன்னையின் இந்த வேலைகள் அத்தனையிலும் அன்பு ஒன்று மட்டுமே இழையோடியது . ஒருநாள் அவர் வெற்றிலைச் சுருள் தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார் . சில சுருளில் ஏலகாய் போன்ற வாசனைப் பொருட்களை வைத்தும் , சிலவற்றில் அது இல்லாமலும் செய்தார் . இதனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த யோகின்மா , ‘ அம்மா , இது என்ன ? இப்படி இரண்டு விதமாக ஏன் செய்தீர்கள் ? ’ என்று கேட்டார் . அதற்கு அன்னை மென்முறுவலுடன் , ‘ யோகின் , வாசனைப் பொருட்கள் எல்லாம் வைத்துத் தயாரிப்பது பக்தர்களுக்காக . என் அன்பாலும் கவனிப்பாலும் அவர்களை என்னுடையவர்கள் ஆக்க வேண்டும் அல்லவா ? மற்றது குருதேவருக்கு . அவர் எற்கனவே என்னுடையவர்தானே ’ என்றார் .
அன்னை ஜெயராம்பாடி சென்றுவிட்டால் குருதேவர் உணவு விஷயத்தில் மிகவும் சிரமப்பட நேரும் . சிலவேளைகளில் அன்னைக்கு ஆளனுப்பி , உடனே அவரை தட்சிணேசவரம் அழைத்துக் கொள்வார் .
மாதத் தீட்டு நாட்களில் அன்னை சமைப்பதில்லை . எனவே குருதேவர் காளிகோயில் பிரசாதத்தை உண்ண நேரும் . உடனே அஜீரண கோளாறினால் அவதிப்படவும் செய்வார் . ஒருமுறை இப்படி மிகவும் கஷ்டப்பட்ட போது அன்னையிடம் வந்து சமைக்கும்படிக் கூறினார் . அதற்கு அன்னை தயங்கியபடி , ‘ இந்த நாட்களில் பெண்கள் சமைக்கக் கூடாது ’ என்று கூறினார் . உடனே குருதேவர் , ‘ யார் அப்படிச் சொன்னது ? நீ எனக்காகச் சமையல் செய் . அதனால் உனக்கு எந்தப் பாவமும் வராது . ஆமாம் , தீட்டு , அசுத்தம் என்றெல்லாம் சொல்கிறாயே , உன் உடம்பின் எந்தப் பகுதி தீட்டாகியுள்ளது என்று சொல்வாயா – தோலா , சதையா , எலும்பா , இல்லை மஜ்ஜையா ? எது அசுத்தமாகியுள்ளது , இதோ பார் , சுத்தம் அசுத்தம் என்பவையெல்லாம் மனத்தில்தான் உள்ளன வெளியில் எதுவும் இல்லை ’ என்றார் .
ஆசார அனுஷ்டானங்களில் ஊறிய கிராமப் பெண்ணாக இருந்தாலும் குருதேவர் கூறியதை ஏற்றக் கொண்டார் அன்னை . அதன்பிறகு அவரே எப்போதும் சமையல் செய்தார் . யாரும் சோம்பியிருப்பதை குருதேவர் விரும்புவதில்லை . அதைப்பற்றி அன்னை பிற்காலத்தில் ஒரு சிஷ்யையிடம் கூறினார் . ‘ குருதேவர் என்னிடம் , “ எப்போதும் சறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டும் . ஏதாவது வேலை செய்யாமல் ஒருபோதும் இருக்கக் கூடாது . சோம்பலுக்கு இடம் கொடுத்தால் வேண்டாத எண்ணங்கள் தான் மனத்தில் தோன்றும் ” என்று அடிக்கடி கூறுவார் . ‘ ஒருநாள் கொஞ்சம் சணல் நாரைக் கொண்டு வந்து கொடுத்து , அதைத் திரித்து உறி ஒன்றைச் செய்யும்படி கூறினார்.சீடர்களுக்குக் கொடுப்பதற்காக அவர் தமது அறையில் வைத்திருக்கும் இனிப்புகளைப் பானையில் போட்டுத் தொங்க விடுவதற்கு அது தேவைப்படுவதாகக் கூறினார்.குருதேவர் கூறியபடியே நானும் உறி ஒன்றைச் செய்தேன். எஞ்சியிருந்த நாரைக் கொண்டு ஒரு தலையணை செய்து கொண்டேன். அப்போதெல்லாம் சாக்கை விரித்து, அதன் மேல் முரட்டுப்பாய் ஒன்றைப் போட்டுக் கொண்டு படுப்பேன்.(ஒரு தலையணையை சுட்டிக்காட்டி) இந்தத் தலையணையைத்தான் தலைக்கு வைத்துக் கொள்வேன். இப்போது இந்த மெத்தைகளையெல்லாம் பார்க்கிறீர்கள் . ஆனால் இன்று இந்த மெத்தையின் மேல் உறங்குவது போல் தான் அன்றும் நன்றாக உறங்கினேன். இதில் எனக்கு ஒரு வித்தியாசமும் தெரியவில்லை.
இத்தகைய சமநிலை வாய்க்கப் பெற்றவராக இருந்தார் அன்னை.
எத்தகைய அசௌகரியங்களிலும் அவரது சமநிலை குலைந்ததில்லை. இந்தச்சமநிலை வாய்க்கப் பெற்ற மனம் அவரது சேவை- சாதனையின் விளைவு என்பது சொல்லாமலே விளங்கக் கூடியது அல்லவா!.
தொடரும்...
தட்சிணேசவரத்தில் அன்னையின் முக்கிய வேலை சமையல் . குருதேவரின் வயிறு மென்மை வாய்ந்ததாக இருந்தது . சில குறிப்பிட்ட முறையில் சமைக்கப்பட்ட உணவை மட்டுமே அவரால் ஜீரணம் செய்ய முடிந்தது . சமையல் முறை கொஞ்சம் மாறினாலும் , வயிற்றுக் கோளாறினால் துன்பப்படுவார் . எனவே அவருக்கு கண்ணுங்கருத்துமாக உணவு தயாரிக்க வேண்டியிருந்தது . இப்படி அவருடைய உடல்நலம் சிறிதும் பாதிக்கப்படாத வகையில் உணவைத் தயாரிக்கும் திறன் அன்னைக்கு இருந்தது . ஆரம்ப காலத்தில் குருதேவருக்கும் அவருடைய தாய் சந்திரமணி தேவிக்கு தேவையான உணவை மட்டுமே அன்னை சமைத்து வந்தார் . புண்ணிய கங்கைக் கரையில் வசிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தடன் தட்சிணேசுவரம் வந்து நகபத்தின் மாடி அறையில் தங்கியிருந்தார் சந்திரமணி தேவி . கீழே நகபத்தில் வேலைகளில் மூழ்கியிருந்தாலும் , அன்னை மாடியிலும் கவனம் வைத்திருப்பார் . ‘ சாரதா ’ என்று சந்திரா தேவி முழுப் பெயரையும் சொல்லி முடிப்பதற்குள் அத்தனை படிகளையம் தாண்டிப் பறந்து மாமியாரின் முன்னால் நிற்பார் . அவர் இவ்வளவு வேகமாக ஒடிச் செல்வதைக் காணும் யோகின்மா , ‘ இப்படி கண்மண் தெரியாமல் ஓடினால் வாசற்படியில் இடித்துக்கொண்டு . படிகளில் உருண்டு விழும்படி ஆகிவிடுமே ’ என்று பதறி அன்னையைத் தடுப்பார் . ஆனால் அன்னையோ , ‘ நான் விழுந்தாலும் பரவாயில்லை . அவர் என்னைவிட பெரியவர் , என் தாய்க்கு நிகரானவர் , வயதானவர் , அவர் அழைத்த உடனே நான் போகாது போனால் , அதனால் அவருக்கு ஏதாவது கஷ்டங்கள் நேரலாம் . அதற்காகத்தான் இவ்வளவு வேகமாக ஓடுகிறேன் ’ என்று கூறுவார் .
நாட்கள் செல்லச்செல்ல குருதேவரைச் சுற்றி பக்தர் கூட்டம் பெருகியது அன்னையின் சமையல் வேலையும் அதிகரித்தது . பல பக்தர்கள் அவ்வப்போது குருதேவருடன் தங்குவது வழக்கமாகி விட்டது . அவர்கள் அனைவருக்கும் அன்னையே சமைக்க வேண்டியிருந்தது . தமது அந்தக் கால கடுமையான வாழ்க்கையைப்பற்றி அன்னை பின்வருமாறு குறிப்பிடுகிறார் ‘ குருதேவருக்கான உணவை நான்தான் சமைப்பேன் . அவரது ஜீரணசக்தி மிகவும் குறைவு . காளி கோயில் பிரசாதத்தை அவரால் உட்கொள்ள முடியாது . குருதேவரின் பக்தர்களுக்கும் நான்தான் சமைப்பேன் . லாட்டு அவருடன் தங்கியிருந்தான் . ராமசந்திர தத்தரின் வீட்டில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த அவன் அங்கிருக்கப் பிடிக்காமல் குருதேவரிடம் வந்துவிட்டான் . “ லாட்டு நல்ல பையன் சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைவதில் உனக்கு உதவியாக இருப்பான் ” என்று குருதேவர் அவனை என்னிடம் அனுப்பி வைத்தார் .
இரவுபகலாகச் சமையல் வேலை இருந்துகொண்டே இருக்கும் . ராமசந்திர தத்தர் குருதேவரைக் காண வருவார் . வண்டியிலிருந்து இறங்கும்போதே , ‘ இன்று எனக்குச் சப்பாத்தியும் பருப்பும் வேண்டும் ’ என்று உரக்கச் சொல்லிக்கொண்டே குருதேவரின் அறைக்குள் நுழைவார் . அவரது வார்த்தைகள் காதில் விழுந்த உடனேயே நான் வேலையைத் தொடங்குவேன் .
ஒரு நாளைக்கு இரண்டு மூன்று படி மாவு பிசைந்து , சப்பாத்தி செய்ய வேண்டியிருந்தது . ‘ ராக்கால் குருதேவருடன் தங்கியிருந்தபோது அவனுக்காக அடிக்கடி கிச்சுடி தயார் செய்வேன் . ஒருநாள் நரேனுக்காகச்(விவேகானந்தர்) சமைக்கும்படி குருதேவர் கூறினார் . நான் சப்பாத்தியும் பருப்புக்கூட்டும் செய்தேன் . சாப்பிட்டு முடிந்ததும் குருதேவர் அவனிடம் , “ சாப்பாடு எப்படி இருந்தது ? ” என்று கேட்டார் அதற்கு அவன் சிரித்தவாறே , “ பத்தியச் சாப்பாடுபோல் மிக நன்றாக இருந்தது ” என்றான் .
உடனே குருதேவர் என்னைப் பார்த்து , “ நீ என்ன தயாரித்தாய் ? அவனுக்கு கனமான சப்பாத்திகளும் கெட்டியான பருப்புக் குழம்பும் செய்திருக்க வேண்டும் ” என்றார் . அதன்பின் அவர் சொல்லியபடியே நான் செய்தேன் . நரேனும் அவற்றை ருசித்துச் சாப்பிட்டான் . சுரேந்திரநாத் மித்ரர் பக்தர்களின் உணவிற்காக மாதம் பத்து ரூபாய் தருவார் . மூத்த கோபால்தான் சாமான்கள் வாங்கி வருவார் . ’ ‘ இரண்டுமூன்று படி மாவில் சப்பாத்தி செய்வதுடன் , அன்னை மடிக்கும் வெற்றிலைச் சுருளுக்குக் கணக்கே இருக்காது .
குருதேவருக்குத் திரட்டு பாலில் விருப்பம் என்பதால் , நெடுநேரம் மிகுந்த கவனத்தோடு பாலையம் காய்ச்சியபடி இருப்பார் ’ என்று யோகின்மா அந்த நாட்களைப்பற்றிக் கூறினார் . சாப்பாடு மட்டுமல்ல , ஒவ்வொருவரின் பிற தேவைகளையும் அறிந்து அவற்றைச் செய்வார் அன்னை .
சாரதா பிரசன்னா பெற்றோருக்குத் தெரியாமல்தான் குருதேவரிடம் வர வேண்டியிருந்தது . ஒருமுறை குருதேவர் அவனை அன்னையிடம் அழைத்துச் சென்று , அவன் திரும்பிச் செல்வதற்கு வண்டி வாடகைக்காக ஓர் அணா கொடுக்குமாறு கூறினார் . அன்னையும் அன்று மட்டுமல்ல , அதன்பின் சாரதாபிரசன்னன் வந்தாலே நகபத் வாசலில் ஓர் அணா வைத்துவிடுவார் . திரும்பிப் போகும்போது அவன் எடுத்துக் கொள்வான் . இப்படி அனைவரின் தேவைகளையும் ஒரு தாய்போல் பார்த்துப் பார்த்துச் செய்வார் . அன்னையின் இந்த வேலைகள் அத்தனையிலும் அன்பு ஒன்று மட்டுமே இழையோடியது . ஒருநாள் அவர் வெற்றிலைச் சுருள் தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார் . சில சுருளில் ஏலகாய் போன்ற வாசனைப் பொருட்களை வைத்தும் , சிலவற்றில் அது இல்லாமலும் செய்தார் . இதனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த யோகின்மா , ‘ அம்மா , இது என்ன ? இப்படி இரண்டு விதமாக ஏன் செய்தீர்கள் ? ’ என்று கேட்டார் . அதற்கு அன்னை மென்முறுவலுடன் , ‘ யோகின் , வாசனைப் பொருட்கள் எல்லாம் வைத்துத் தயாரிப்பது பக்தர்களுக்காக . என் அன்பாலும் கவனிப்பாலும் அவர்களை என்னுடையவர்கள் ஆக்க வேண்டும் அல்லவா ? மற்றது குருதேவருக்கு . அவர் எற்கனவே என்னுடையவர்தானே ’ என்றார் .
அன்னை ஜெயராம்பாடி சென்றுவிட்டால் குருதேவர் உணவு விஷயத்தில் மிகவும் சிரமப்பட நேரும் . சிலவேளைகளில் அன்னைக்கு ஆளனுப்பி , உடனே அவரை தட்சிணேசவரம் அழைத்துக் கொள்வார் .
மாதத் தீட்டு நாட்களில் அன்னை சமைப்பதில்லை . எனவே குருதேவர் காளிகோயில் பிரசாதத்தை உண்ண நேரும் . உடனே அஜீரண கோளாறினால் அவதிப்படவும் செய்வார் . ஒருமுறை இப்படி மிகவும் கஷ்டப்பட்ட போது அன்னையிடம் வந்து சமைக்கும்படிக் கூறினார் . அதற்கு அன்னை தயங்கியபடி , ‘ இந்த நாட்களில் பெண்கள் சமைக்கக் கூடாது ’ என்று கூறினார் . உடனே குருதேவர் , ‘ யார் அப்படிச் சொன்னது ? நீ எனக்காகச் சமையல் செய் . அதனால் உனக்கு எந்தப் பாவமும் வராது . ஆமாம் , தீட்டு , அசுத்தம் என்றெல்லாம் சொல்கிறாயே , உன் உடம்பின் எந்தப் பகுதி தீட்டாகியுள்ளது என்று சொல்வாயா – தோலா , சதையா , எலும்பா , இல்லை மஜ்ஜையா ? எது அசுத்தமாகியுள்ளது , இதோ பார் , சுத்தம் அசுத்தம் என்பவையெல்லாம் மனத்தில்தான் உள்ளன வெளியில் எதுவும் இல்லை ’ என்றார் .
ஆசார அனுஷ்டானங்களில் ஊறிய கிராமப் பெண்ணாக இருந்தாலும் குருதேவர் கூறியதை ஏற்றக் கொண்டார் அன்னை . அதன்பிறகு அவரே எப்போதும் சமையல் செய்தார் . யாரும் சோம்பியிருப்பதை குருதேவர் விரும்புவதில்லை . அதைப்பற்றி அன்னை பிற்காலத்தில் ஒரு சிஷ்யையிடம் கூறினார் . ‘ குருதேவர் என்னிடம் , “ எப்போதும் சறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டும் . ஏதாவது வேலை செய்யாமல் ஒருபோதும் இருக்கக் கூடாது . சோம்பலுக்கு இடம் கொடுத்தால் வேண்டாத எண்ணங்கள் தான் மனத்தில் தோன்றும் ” என்று அடிக்கடி கூறுவார் . ‘ ஒருநாள் கொஞ்சம் சணல் நாரைக் கொண்டு வந்து கொடுத்து , அதைத் திரித்து உறி ஒன்றைச் செய்யும்படி கூறினார்.சீடர்களுக்குக் கொடுப்பதற்காக அவர் தமது அறையில் வைத்திருக்கும் இனிப்புகளைப் பானையில் போட்டுத் தொங்க விடுவதற்கு அது தேவைப்படுவதாகக் கூறினார்.குருதேவர் கூறியபடியே நானும் உறி ஒன்றைச் செய்தேன். எஞ்சியிருந்த நாரைக் கொண்டு ஒரு தலையணை செய்து கொண்டேன். அப்போதெல்லாம் சாக்கை விரித்து, அதன் மேல் முரட்டுப்பாய் ஒன்றைப் போட்டுக் கொண்டு படுப்பேன்.(ஒரு தலையணையை சுட்டிக்காட்டி) இந்தத் தலையணையைத்தான் தலைக்கு வைத்துக் கொள்வேன். இப்போது இந்த மெத்தைகளையெல்லாம் பார்க்கிறீர்கள் . ஆனால் இன்று இந்த மெத்தையின் மேல் உறங்குவது போல் தான் அன்றும் நன்றாக உறங்கினேன். இதில் எனக்கு ஒரு வித்தியாசமும் தெரியவில்லை.
இத்தகைய சமநிலை வாய்க்கப் பெற்றவராக இருந்தார் அன்னை.
எத்தகைய அசௌகரியங்களிலும் அவரது சமநிலை குலைந்ததில்லை. இந்தச்சமநிலை வாய்க்கப் பெற்ற மனம் அவரது சேவை- சாதனையின் விளைவு என்பது சொல்லாமலே விளங்கக் கூடியது அல்லவா!.
தொடரும்...
No comments:
Post a Comment