அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-12
ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் வாழ்க்கைக்கு தேவையான
உணவு ,
உடை , தங்குமிடம் முதலியவற்றை இந்தப் பிரபஞ்சத்திலிருந்து பெறுகிறான் . அந்தக் கடனை மீட்டுவது அவனது கடமையாகிறது .
அதற்காகத்தான் அவன் வாரிசை உருவாக்குகிறான் . அதன் மூலம் இந்தப் பிரபஞ்ச
சக்கரம் தடையின்றிச் சுழல்வதற்கு பெண் இருவரின் லட்சியமும் இறைவாழ்வே . இடையில்
கடமையின் ஓர் அழைப்புதான் திருமணம் என்னும் புனித பந்தமும்
நல்ல வாரிசை உருவாக்குவதும் . இதுவே
வேதகால லட்சியமாக இருந்தது . காலப்போக்கில் இந் லட்சியம் நீர்க்கத் தொடங்கியது . இதனுடன் அன்னியக்
கலாச்சாரங்களின் தொடர்ந்த ஆக்கிரமிப்பினால் எல்லாம் தலைகீழாகியது . இதனால் நமதுநாடு அடைந்துள்ள கதி நம் அனைவருக்கும் தெரிந்ததே . இந்த நிலையை மாற்றி வேத கால திருமண லட்சியத்தை மீண்டும் உயிர் பெற்றெழச் செய்வது காலத்தின் தேவையாயிற்று . அதனைப் பூர்த்தி செய்யவே
சாரதை –
ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் திருமண வாழ்வு . ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் சாரதையின் மூலம்
தம் வாழ்க்கையின் மிகப் பெரிய சோதனை ஒன்றை மேற்கொள்ள எண்ணினர் . அவர் முறைப்படி சன்னியாசம் ஏற்றுக் கொண்டவர் .
அவர் திருமணமானவர் என்பது தெரிந்தபோது அவரது குருவான தோதாபுரி கூறினார் ‘ ஒருவனிடம் ஆண் , பெண் என்ற வேறுபாட்டுணர்ச்சி இருக்கும்வரை அவனது மகனம் தூய்மை பெற்றதாக கூற முடியாது . இந்த நிலையைக் கடந்து
எங்கும் ஒரே பரம்பொருளைக் கண்டவனை மட்டுமே பிரம்ம ஞாணி ,
பிரம்மத்தில் நிலை பெற்றவன் என்று கூற முடியும் . அத்தகையவனுக்கு மனைவி ஒரு தடையே அல்ல . ’
இந்தக் கருத்தைத் தம் வாழ்வில்
சோதித்து பார்க்க எண்ணினார் ஸ்ரீராமகிருஷ.ணர் . ஒருநாள் இரவு சாரதை
ஸ்ரீராமகிருஷ.ணரின் அருகில் கட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள் . அப்போது ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் தம் மனத்திடம் , ‘ மனமே
! இதோ இதுதான் பெண்ணின் உடல்
என்பது
. மனிதர்கள் இதனை இன்ப நுகர்ச்சிக்கு உரிய மிகவும் கவர்ச்சியான பொருளாகக் கருதுகின்றனர் , இதை அனுபவிப்பதற்காகத் துடிக்கின்றனர் . ஆனால் ஒன்று ,
இதனை நாடினால் இதிலேயே
கட்டுப்பட்டவனாகத்தான் வாழ முடியும் .
அதற்க மேல் சென்று சச்சிதானந்த மயமான
இறைவனை உணர முடியாது .
ஓ மனமே ! “ உணர்வு வீட்டில் திருட்டுக்கு ” இடம் கொடுக்காதே , உள்ளே ஒன்று ,
புறத்தே வேறொன்று என்றிருக்காதே , உண்மையைச் சொல் ,
உடம்பு வேண்டுமா ,
இல்லை இறைவன் வேண்டுமா ? உடம்பு வேண்டுமென்றால் , இதோ உன் முன்னர் இருக்கிறது . அனுபவித்துக் கொள் ’
என்று கூறியபடியே சாரதையின் உடலை தீண்ட எத்தனித்தார் . மறுகணமே
அவரது மனம்
பின்னடைந்து அழ்ந்த சமாதியில் மூழ்கிற்று இ இரவு முழுவதும் அவருக்குப் புறநினைவு திரும்பவில்லை . அடுத்த நாள் காலையில்
பலமுறை அவரது செவிகளில் இறைவனின் திருநாமத்தைச் சொல்லி
, மிகுந்த முயற்சியுடன்தான் அவரைப் புற நினைவு பெறச் செய்ய முடிந்தது
-
தொடரும்..
-
அன்னை சாரதாதேவியின் வாழ்க்கை வரலாறு-பாகம்-12
ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரும் சாரதையும் வாழ்ந்த உயர்வாழ்வின் ஓர் அம்சத்தை மேலே கூறப்பட்ட இந்த நிகழ்ச்சியின் மூலம்
நாம் காண முடிகிறது . உடல் நினைவு என்பதே அங்கு இல்லை .
இந்த உன்னதப் பெருவாழ்வில் இருவருக்கும் சம பங்கு
இருப்பதை நாம்
மறக்கலாகாது .
சாரதையின் வரலாற்று ஆசிரியர்களுள் ஒருவரான
சுவாமி தபஸ்யானந்தர் எழுதுகிறார் ‘ ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரின் புனித வாழ்வில் சாரதையின் பங்கை
இன்னமும் உலகம் அறிந்த
கொள்ளவில்லை .
இத்தகைய ஒரு
கலப்பற்ற புனித வாழ்வை
அவர்கள் வாழ்வதற்கு ஸ்ரீராமகிருஷ்ணரின்
உயர்நிலையும் புனிதமும் மட்டுமே காரணமாகக் காட்டப்படுகிறது .
அது சரியல்ல . சாரதைக்கு அதில் சம பங்கு உள்ளது .
அவரைப் போன்ற
உயர்நிலையும் புனிதமும் தன்னிடம்
இல்லாதிருந்தால் எப்படி அவளால் அந்த லட்சியத்தை ஏற்றுக்கொள்ள முடிந்திருக்கும். அவரது லட்சிய
வாழ்விற்கு எப்படித் துணை
நின்றிருக்க முடியும் ? ’ அற்புத தம்பதியர் இருவரும் ஒரே அறையில் ஒரே கட்டிலைப் பகிர்ந்து கொண்டதாகக் கூறினோம் . அவர்களின் இரவுகள் எப்படி கழிந்தன
? ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக பல்வேறு தெய்வீக
நிலைகளில் திளைப்பார் . வியப்பும் அச்சமும்
ததும்ப அவரைப் பார்த்த வண்ணம்
சாரதை இருப்பாள் . அந்த நாட்களைப்பற்றி பின்னாளில் அன்னை கூறியதுண்டு . ‘ குருதேவர் அனுபவித்த தெய்வீக
நிலைகளை வார்த்தைகளால் விளக்க இயலாது .
பரவச நிலையில் சிலசமயம் அழுவார் , சிலசமயம்
சிரிப்பார்
, சிலசமயம் ஆடாது அசையாது
ஆழ்ந்த சமாதியில் லயித்திருப்பார் . சில நாட்கள்
இரவு முழுவதும் சுயநினைவு இன்றியே
அப்படியே கிடப்பார் . அச்சத்தாலும் ஆச்சிரியத்தாலும் என் உடல் நடுங்கும் . அப்போதெல்லாம் பரவசநிலை
என்றால் என்னவென்றே எனக்குத் தெரியாது . எப்போது விடியம் என்ற கவலையுடன் காத்திருப்பேன் . ஒருநாள்
சமாதிநிலை வெகு நேரம் நீடிக்கவே , பயந்துபோய் ஹிருதயனை அழைத்து வரச்செய்தேன் . அவன் வந்தான் .
குருதேவரின் காதுகளில் இறைவனின் நாமத்தைப் பலமுறை
ஓதினான்
. அதன்பிறகு சிறிதுசிறிதாக அவருக்குச் சுயநினைவு வரத் தெடங்கியது
. என்நிலைமயை உணர்ந்து கொண்ட
குருதேவர் , இன்ன மாதிரியான சமாதி வேளைகளில் இன்னின்ன மந்திரத்தைத் காதுகளில் ஓத வேண்டும்
என்று எனக்குக்
கற்றுத் தந்தார் .
அவர் கூறியதுபோல் , அந்தந்த சமாதி
நிலைக்கு உரிய மந்திரங்களை உச்சரித்து , அவர் சயநினைவு
பெறுவதைக் கண்ட பின்னர்தான் என் பயம் ஒருவாறு
நீங்கியது
. ஆனால் அவர் எப்போது
சமாதி நிலையில் ஆழ்வார்
என்று தெரியாத
நிலையில் , சிலசமயம் இரவு முழுவதும் கண்விழித்தபடியே அமர்ந்திருப்பேன் . எனது இந்த சங்கட நிலைமையை அவர் புரிந்து கொண்டார் .
மாதக்கணக்காக ஆகியும் அவரது சமாதி நிலைகளுக்கேற்ப என்னால் என் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ள
முடியவில்லை என்பதைக் கண்ட அவர் ,
அதன்பின் என்னை அங்கே
தங்க அனுமதிக்கவில்லை தம் தாயுடன்
நகபத்திலேயே தங்கும்படி் கூறிவிட்டார்
-
தொடரும்..
-
No comments:
Post a Comment